moda kobieca XXw str13

wpływ na współczesno życie artystyczne. Styl klasyczny, którego stal się wyrazicielom, byl odpowiednikiem ideałów tej epoki.' przejawiających sio już od pewnego czasu w różnych dziedzinach sztuki, no. w architekturze ^; dekoracji. W obrazach swych, zarówno w okresie rewolucji, jak i za czasów cesarstwa, ubierał paryżan w starożytne togi i tuniki, a przedstawiane przezeń pochody ludzi wszystkich stanów i ras miały być plastyczną syntezą jego idei. W ubiorze kobiecym, dla którego wzory czerpano także z dziel Davida, formy antyczne otrzymały pełnię wyrazu w okresie Dyrektoriatu. Mężczyźni natomiast dążyli wówczas do narzucania wróżenia tężyzny i siły, dzięki nadmiernie wysokim i szerokim kołnierzom i watowanym ramionom. „Toteż namiętne wysiłki Davlda w kierunku wskrzeszenia męskiego stroju antycznego nic wyszły poza zaczarowane kolo prób o charakterze maskarady i teatralnego kostiumu. Na nic nie przydały się publiczne procesje niewiast. starców, mężów, dziewic i pacholąt, ucirapowanych i uwieńczonych po grecku. Damy chętnie wprawdzie przyjęły modę «a l'antique*, umożliwiającą obnażanie wdzięków, ale tyleż w tym było zasługi L)svi<la. co i wpływu mody angielskiej. Za to mężczyźni zachowali się opornie wobec prób wprowadzenia tuniki Należy jednak nadmienić, że

w następstwie występowania w obrazach Da v i da mężczyzn w strojach starorzymskich — przez wiele lat sławni wodzowie ubierani byli przez rzeźbiarzy w tuniki i elementy antycznej zbroi, co miało podkreślać ich waleczność.

Życie towarzyskie ł artystyczne ogniskowało się wówczas w salonach wybitnych kobiet, umiejących skupiać wokół siebie świat artystyczny. Najbardziej znane były w tym czasie paryskie salony pani de Stael i pani Recamler. Zwłaszcza la ostatnia, obdarzona niepospolitym wdziękiem, talentem towarzyskim i sztuką konwersacji, grupowała wokół siebie najznakomitszych artystów. Wielu z nich uwieczniło ją w charakterystycznym empirowym stroju na swych obrazach i rycinach (li. 3).

Klasyczna reforma ubiorów kobiecych promieniowała z Francji na całą ówczesną Europę. Wpłynęła ona również na modę w Polsce. Kraszewski pisze, że: była to chwila, gdy

z Francji przybyły mody greckie, suknie przezroczyste, podpinane. wdziewane L-ez koszuli, obnażone nóżki pierścieniami okryte W okresie cesarstwa ubiór ulega: jednak nie

tylko wpływom starożytnej Grecji i Rzymu. Wyprawy Napoleona wpłynęły na wprowadzenie do niego także elementów egipskich, potem włoskich i rosyjskich, o także i polskich. Wyrazem oddziaływania Turcji były cIc1IhI< dnmiklc p.mtu-