P1510753

1000

800

6 do 10 ■ 1994

11 do 20 1994

21 do 50    51 do 100    10Ó i więcej

liczba loch

Rys. 10.2. Liczba stad w hodowli zarodowej z uwzględnieniem liczby loch w latach 1994-1996

Obecnie (regulamin CSHZ z dnia 09.11.1989 r. ze zmianami ż dnia 4.10.1996 r.) za linie ojcowskie (komponent ojcowski) przyjmuje się rasy: duroc, hampshire, belgijską zwisłouchą, pietrain, linię 990. Linie matczyne (komponent matczyny) obejmują rasy: wbp, pbz, puławską, złotnicką białą, złotnicką pstrą.

Produkcja tuczników nie w całości może być prowadzona z wykorzystaniem mieszańców produkowanych w hodowli zarodowej. Część tuczników produkuje się z materiału czysto rasowego, w związku z tym ośrodki hodowli zarodowej przekazują do chowu masowego również knurki i loszki czysto rasowe (rys. 10.3).

Postęp genetyczny w cechach, na które prowadzi się selekcję w określonym przedziale czasu, zależy m.in. od odstępu między generacjami. Idealnie byłoby otrzymywać co roku nową generację (pokolenie) świń, co z resztą jest możliwe z punktu widzenia fizjologii rozrodu. W takim przypadku jednak (ze względu na stałą liczbę miejsc w chlewni) należałoby co roku przeprowadzać pełną wymianę stada loch i knurów, czyli brakować lochy po otrzymaniu od nich drugiego miotu. Nie jest to sposób korzystny, gdyż użytkowość rozpłodowa loch wzrasta w kolejnych miotach, aż do miotu trzeciego — czwartego, a następnie zaczyna się obniżać. Brakowanie osobników żeńskich po drugim miocie prowadziłoby do obniżenia produkcji prosi*

LINIE ŻEŃSKIE

LINIE MĘSKIE

"£ćT

o*A

¥A

crD

9 AB 9B

?BA

o»C

CHOW MASOWY I (PRODUKCJA TUCZNIKÓW)

Rys. 10.3. Schemat produkcji materiału hodowlanego w chlewniach zarodowych