IU

punktu odniesienia przeceniają wartość swojej pracy i chcą więcej iarołśt n«Z jest warta. Drugi dotyczy subiektywnego przyznawania przez fcirwwsirfe ^ith SSpjdzed pracownikom. To drugie podłoże widoczne jest w małych rodziany di * bwh Bdzie zatrudnieni formalnie członkowie rodziny lub krewni i znajomi o ni~ *rTj|Uslifikacjach i umiejętnościach są wynagradzani bardziej korzystnie w «mw»-f'do osób, które wykonują, za nich pracę.

O^laikowc zasady polityki płac sformułowane zostały w badanych nkłiihdi , następujący sposób:

W jednej z firm: „Wynagrodzenie powinno być tak kształtowane, by rnirsnafci utrudnienie właściwych kandydatów na stanowiskach oraz sprzyjało efektywnej pra-. odpowiadającej oczekiwaniom i wymaganiom przez pracodawcę'*. W innej: „Wy-<ckoić wynagrodzeń pracowników powinna uwzględniać różnice dotyczące rodzaju wykonywanej pracy lub hierarchii ważności stanowisk oraz skłaniać do rozwoja za-Nowego i podejmowania przez pracowników trudniejszych zadań i obowiązków** W jeszcze innej jeszcze ogólniej: „Wynagrodzenie wynikające ze stosunku pracy powinno odpowiadać rodzajowi i wartości wykonywanej pracy”.

Zasady zaszeregowania pracowników obejmują kryteria i warunki, według których przypisywany jest pracownikowi zatrudnionemu na danym stanowisku określony stopień trudności pracy najczęściej w formie kategorii zaszeregowania lub grupy płacowej określonej dla podzbiorów stanowisk. Zasady zaszeregowania dotyczą:

a) nowo zatrudnionych osób przyjmowanych z zewnętrznego rynku pracy jadt (absolwentów szkół i uczelni oraz osób poszukujących pracy).

b)    osób zmieniających stanowisko pracy w zakładzie w następstwie awansów, de-Bredacji, rekonwersji zawodowej — przekwalifikowania, likwidacji stanowiska pracownika itp.

Odrębne sformalizowane zasady dla nowo zatrudnionych są stosowane w 1/3 badanych firm, głównie w firmach o bardziej złożonej działalności (hutnictwo. PKP, telekomunikacja, produkcja maszyn), w których podjęcie i efektywne wykonywanie pracy wymaga odpowiedniego okresu adaptacji i zdobycia doświadczenia przez pracowników.

Praktyka jest następująca:

Absolwenci w okresie odbywania stażu pracy (najczęściej jest to okres od pół roku do roku) są zaszeregowani do najniższych grup lub do kategorii przypisanych stażystom — do niższych ze średnim wykształceniem, do wyższych z wyższym wykształceniem. Kategoria zaszeregowania dla stażysty oznacza jednocześnie określoną naukę plac zasadni czy cli. Pracownik stażysta jest zobowiązany do odbycia **■’— pracy w celu zdobycia doświadczenia i umiejętności na przewidzianym docelowo stanowisku. Poza tym firma określa możliwości skrócenia stażu dla szczególnie uzdolnionych, nabywających niezbędne umiejętności w szybszym czasie niż ustalony.

Mniej niż połowa firm (44) stosuje ogólne zasady zaszeregowania- przeszeregowania pracowników, uwzględniając występujące w zakładzie stanowiska pracy. Powierasaśe

mm

31$

•ac

“O*

łoś

Batn