skanuj0015 (90)

7.2. Typy ruchu turystycznego 165

ściowym dofinansowywaniem usług uzdrowiskowych przez państwo lub kasy chorych, co w sytuacji, gdyby wyjazdy odbywały się do innego kraju, byłoby dosyć trudne (aczkolwiek w niektórych krajach instytucje ubezpieczeniowe opłacają pobyty w zagranicznych sanatoriach).

Miejscowości uzdrowiskowe są odwiedzane również pizez inne grupy turystów. Stwarza to liczne konflikty funkcji. W Krynicy np. dużym problemem jest hałas i zanieczyszczenie powietrza spalinami samochowymi oraz w wyniku emisji z lokalnych systemów ogrzewania [Kostrzewa, Wiluś 1992, Lukasek 1998]. Jednak wspólnym wysiłkiem miejscowych władz i ludności w niektórych uzdrowiskach problemy te rozwiązano. Jak podaje P. Rzeńca [1997], w Iwoniczu-Zdroju jedynym poważnym problemem pozostał tylko nieład przestrzenny w zabudowie, co jest wynikiem wspomnianej już wielofunkcyjności miejscowości.

Turystyka miejska

Innym rodzajem turystyki szeroko rozwijającej się niemal na całym świecie jest tzw. turystyka miejska. W znacznej części literatury przedmiotu jest ona rozumiana jako „turystyka w mieście” i jest traktowana jako turystyczna funkcja miasta [Ashworth 1989, 33]. Przykładami tego typu podejścia mogą być opracowania L. Butowskiego [1994] i A. Matczaka [1989]. Jednak niektórzy uważają, że turystyka miejska jest formą aktywności różniącą się zasadniczo od innych typów turystyki, jak również od innych procesów zachodzących w środowisku miejskim. Zdaniem cytowanego już G. Ashwortha [1992, 3] z tego też względu powinno się rozpatrywać ją jako złożone zjawisko składające się z różnych przejawów aktywności turystycznej, jak również z punktu widzenia roli, jaką turystyka odgrywa lub może odgrywać w szeroko rozumianym funkcjonowaniu miasta. Uważa on, że podejmowane przez niektórych badaczy studia nad turystyką na obszarach zurbanizowanych nie upoważniają do nazwania ich badaniami nad turystyką miejską (ang. urban tourism), gdyż dotyczą „turystyki w mieście” (ang. tourism in cities), traktowanej jako jeden z wielu przejawów aktywności człowieka w mieście. Biorąc pod uwagę opracowania dotyczące turystyki na obszarach miejskich można wyróżnić co najmniej trzy sposoby rozumienia tego określenia [Kowalczyk 1998]:

• wszystkie formy turystyki uprawianej na terenach miejskich (np. wypoczynkowa, handlowa, kulturalno-rozrywkowa, religijna, kongresowa, sportowa itp.),

• formy turystyki związane z walorami i zagospodarowaniem turystycznym występujące na obszarach miejskich,

• turystykę, której celem jest odwiedzanie i poznawanie miasta traktowanego jako dziedzictwo kulturowe i uznawanego za niepodzielny element przestrzeni turystycznej.