skanuj0020 (135)
246 Homa Hoodfar
tak że wiele kobiet, niezależnie od nastawienia, religijnego bądź świeckiego, zaangażowało się w działania o charakterze politycznym, by poprawić swój los. Jednak strategie przyjęte przez kobiety o nastawieniu proreligijnym i proislamskim znacznie się różnią od tych przyjętych przez grupy świeckie.
Wpływ przymusu noszenia zasłony był różnorodny. Nie ma wątpliwości co do tego, że wiele wykształconych kobiet z klasy średniej, które były bądź mogły być aktywne na rynku pracy, albo opuściło swoje miejsca pracy dobrowolnie (a znaczna ich część opuściła także kraj), albo zostało z nich wyeliminowanych wskutek polityki reżymu. Nie zostały jednak zastąpione przez mężczyzn, a przez kobiety z innych grup społecznych. Statystyki dotyczące rynku pracy, wbrew ogólnym oczekiwaniom naukowców, wskazują na to, że w sferze publicznej i ogólnie w państwie islamskim zatrudnienie kobiet w urzędach w latach osiemdziesiątych rosło, nawet podczas kryzysu ekonomicznego i ogólnego wzrostu bezrobocia (Moghadam 1988, 1993). Także rosła liczba kobiet na wszystkich szczeblach edukacji, od nauki czytania i pisania dla dorosłych po studia uniwersyteckie (Mehran 1990,1991).
Niezależnie od tego, czy kobiety wierzyły i postępowały zgodnie z ideologią zasłaniania się, czy też nie, pozostały aktywne na arenie politycznej, działając wewnątrz państwa lub poza jego ramami w celu poprawy swojej społeczno-ekonomicznej sytuacji. Irańskie kobiety zaledwie w ciągu półtorej dekady wiele osiągnęły w zakresie zmiany i redeflniowania państwowej wizji praw kobiet w „islamie”. Na przykład obecne prawo chroniące rodzinę, popierane przez muzułmańskie aktywistki i podpisane przez ajatollaha Chomeiniego w 1987 r., przyznaje żonie prawo do połowy majątku zgromadzonego podczas trwania małżeństwa, daje więc kobietom lepszą ochronę niż kodeks rodzinny szacha wprowadzony w 1969 r.25 (Tabari, Yeganeh 1982, Mir-Hosseini 1992). Ostatnio irański parlament uchwalił prawo przyznające kobietom płacę za pracę domową i zmusił mężów do zapłaty całej sumy w razie rozwodu26.
Sytuacja irańskich kobiet, podobnie zresztą jak kobiet w większości społeczeństw, daleka jest od ideału czy choćby stanu, który można by określić jako godziwy, jednak brak zainteresowania i uznania dla osiągnięć muzułmańskich aktywistek ze strony części naukowców i feministek z Europy i Ameryki Północnej godny jest zastanowienia. W momencie gdy „ekscesy” islamskich reżymów w stosunku do kobiet znajdują miejsce na pierwszych stronach gazet, a sytuacja muzułmanek i religijne odrodzenie w świecie islamu wciąż są przedmiotem dużego zainteresowania, lekceważenie to wskazuje na trwałość orientalistycznego i kolonialnego stosunku wobec muzułmańskich kultur (Said 1991,1993). Kiedy tylko jakieś zdarzenie potwierdza zachodnie stereotypy na temat muzułmanek, badacze
25 Krótko po sukcesie rewolucji ajatollah Chomeini odwołał kodeks rodzinny szacha, gdyż uznano, że nie jest islamski.
26 Zob. Iran Panel Backs Divoree Payments, „New York Times”, nr 14, grudzień 1992.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
skanuj0044 (55) Dlatego w praktyce jest tak, że mężczyźni i kobiety są przedstawiaj! w mass mediach
skanuj0002 (381) 228 Homa Hoodfar chodnie). Wiele kosztowało mnie wykazywanie, jak wiele jest zachod
skanuj0004 (356) 230 Homa Hoodfar skich, wywodzi się z niearabskich społeczeństw basenu Morza Śródzi
skanuj0010 (243) 236 Homa Hoodfar swoją rozmowę z Meerza Aboo Talibem, w której porównuje niekorzyst
skanuj0012 (221) 238 Homa Hoodfar Pomimo silnej opozycji sił religijnych i konserwatywnych wielu ref
skanuj0016 (164) 242 Homa Hoodfar o wschodzie słońca, a wracały po południu; spędzały czas na dziele
skanuj0014 (180) 240 Homa Hoodfar stach i mających skromne środki utrzymania często robiła zakupy or
więcej podobnych podstron