skanuj0032 (111)
1982-83
małości ig (SM); ale SM szek ze )3%, Si, jstawem ^małości ;icznym. tępujące : 1450-, moduł )ckwella
licznych
zawory
równo-zużycia ych), ale :ędzi, co
ryzujące Ddatków Ogólnie li powo-na roz-tenitycz-ykorzys-la niższą słu.
się zdol-plastycz-- nawet i warun-użeniach ileży od najczęś-stopów ;18 przy 1 osiąga obróbki
Opracowywanie kolejnych stopów nadplastycznych stwarza nowe możliwości projektowania elementów konstrukcyjnych i narzędzi.
Staliwa. Staliwo, czyli stal laną, stosuje się na odlewy części maszyn o skomplikowanych kształtach, gdy wymagania wytrzymałościowe uniemożliwiają wykonanie części w postaci odlewów żeliwnych, wykonanie zaś elementów innymi metodami (np. za pomocą kucia lub obróbki skrawaniem) byłoby bardzo trudne i nieekonomiczne. Na odlewy elementów maszyn najczęściej stosuje się staliwo węglowe konstrukcyjne (PN-86/H-83152), które dzieli się na 2 grupy: I — zwykłej jakości i II — wyższej jakości. Znak staliwa składa się z litery L (stal lana), grupy (I lub II) i liczby określającej minimalną wytrzymałość na rozciąganie Rm, np. LII500 oznacza staliwo wyższej jakości o wytrzymałości Rm = 500 MPa. W razie dodatkowych wymagań w stosunku do odlewów staliwnych (np. żaroodporność, nierdzewność itd.) stosuje się staliwa specjalne. Rodzaje staliw są podane w normach PN-ISO 3755: : 1994 — PN-90/H-83161.
Żeliwa. Żeliwo jest materiałem o bardzo dobrych właściwościach odlewniczych, odpornym na ściskanie i ścieranie, ale o stosunkowo niskiej wytrzymałości na rozciąganie i zginanie. Odlewy żeliwne odznaczają się zdolnością tłumienia drgań.
Na odlewy części maszyn najczęściej stosuje się żeliwo szare PN-92/H-83101), oznaczane literami Z1 oraz liczbą określającą minimalną wytrzymałość na rozciąganie, np. Z1 250 oznacza żeliwo szare o Rm = = 250 MPa. W przypadku wyższych wymagań w stosunku do odlewów części maszyn (np. zwiększonej wytrzymałości) stosuje się specjalne gatunki żeliw, np. żeliwo sferoidalne (PN-92/H-83123), żeliwo ciągli we (PN--92/H-83221) i inne. Podział żeliw jest podany w normie PN-80/H-01552.
Spieki. Spieki metaliczne wykonuje się metodami określanymi ogólnie jako metalurgia proszków. Przedmioty z proszków metali prasuje się pod wysokim ciśnieniem, a następnie spieka przez wyżarzanie w odpowiedniej temperaturze. Metodą tą uzyskuje się części o ściśle określonym składzie chemicznym oraz właściwościach fizycznych i mechanicznych. Części mogą być wykonywane z minimalnymi naddatkami na obróbkę wykańczającą lub też bez naddatków. Zastosowanie metalurgii proszków do produkcji części maszyn jest ograniczone głównie przez wysoki koszt proszków oraz niemożność wykonywania z nich elementów o skomplikowanych kształtach.
Do typowych elementów wytwarzanych z proszków spiekanych należą:
• koła zębate, panewki łożyskowe,
• porowate łożyska samosmarujące,
• materiały cierne — zawierające składniki zwiększające tarcie, stosowane np. na okładziny szczęk hamulcowych lub tarcz sprzęgieł ciernych,
• nakładki na narzędzia skrawające oraz na części przyrządów pomiarowych itp., wykonywane głównie z węglików wolframu i tytanu, oraz kobaltu jako materiału wiążącego,
33
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
skanuj0003 (23) mm • as - ii m • ig SM ; 0^’w 2 g Wg
skanuj0031 (118) jakości; w Polsce produkcja tych stali jest nieznaczna — w latach 1982-83 stanowiła
skanuj0009 Może jeszcze nie wiedzą, tłumaczył mi. Ale śledztwo trwa. Takie sprawy ciągną się nieraz
skanuj0014 (230) v6&c**tT-. *^l£0beo(A . t/6&sM(Ń2eAaS^Ce /Ti P4Ł A) ifcou^etcf
skanuj0018 (111) .i-d 2jj ŁA.Dl_iL__ ?, 4f " Oki- V ZŁ_MmL d- -__dUx AxU-X. (ACu
więcej podobnych podstron