skanuj0051 (63)
Elementy nitowane (blachy, kształtowniki) oblicza się z warunku wytrzymałościowego na rozciąganie, uwzględniając osłabienie przekroju blach przez otwory nitowe
(Jr =
b-g - nrg- d0 lub po uproszczeniu: F
Or = —-77 ^ kr
F ^ K
(2.6)
g(b - nx -d0) gdzie:
b — szerokość blachy, mm,
g — grubość blachy (lub cieńszej części łączonej), mm, ni — liczba nitów w rozpatrywanym przekroju,
kr — dopuszczalne naprężenie rozciągające dla materiału blachy lub nakładek, MPa.
W rozpatrywanych połączeniach najbardziej narażony na zniszczenie jest przekrój blachy przechodzący przez pierwszy rząd nitów, licząc od strony działającej siły (na rys. 2.6a, b — przekrój I—I). Dla nakładek jest to przekrój III—III (rys. 2.6b). Inne przekroje są obciążone w mniejszym stopniu, ponieważ są odciążone przez nity przenoszące część obciążenia na drugą blachę (w połączeniach zakładkowych) lub z blachy na nakładki i odwrotnie (w połączeniach nakładkowych). W celu sprawdzenia wytrzymałości blach lub nakładek w pozostałych przekrojach stosuje się wzór 2.6, zmniejszając odpowiednio wartość siły F. Dla złącza z rys. 2.6b przekrój pasów II—II oblicza się zatem na przenoszenie 5/6F, przekrój III—III na 3/6F, natomiast dla nakładek: przekrój II—II na przenoszenie 3/6F, a /—/ na 1 /6F.
W przypadku łączenia kształtowników z blachą (np. w węzłach kratownic) wzór 2.6 przyjmuje postać
Or —
S — ni- g ■ d0 gdzie: S — pole przekroju kształtownika.
Omówione warunki wytrzymałościowe stanowią podstawę do obliczeń wytrzymałościowych połączeń nitowych mocnych. W przypadku obliczania prętów ściskanych w kratownicach sprawdza się je na wyboczenie, stosując wzór Eulera lub obliczenia wg PN-90/B-03200, oparte na uwzględnieniu współczynnika wyboczeniowego (p. Wymiary pozostałych przekrojów narażonych na zniszczenie ustala się z zależności empirycznych, omówionych przy ogólnych zasadach konstruowania połączeń nitowych.
Konstruowanie połączeń nitowych mocnych. Rozstawienie nitów projektuje się w ten sposób, aby nie spowodować znacznego osłabienia blach, zapewnić dostateczną wytrzymałość połączenia w pozostałych przekrojach niebezpiecznych oraz swobodny dostęp narzędzi (wspornika, zakuwnika) przy nitowaniu sąsiednich nitów. W celu spełnienia tych warunków przyjmuje się zależności wymiarowe podane w tablicy 2.2.
^ K (2.7)
52
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
P2280008 się zwiększoną wytrzymałością na rozciąganie i ściskanie, posiada lepsze własności mechanic
skanuj0346 (2) zatemD2—D1 2a (13.5) Długość pasa L oblicza się jako sumę długości odcinków prostolin
15 7.4. Grubość blachy czołowej i efekt dźwigni 135 blachy czołowej oblicza się wg wzoru (82) f =12
DSC00796 (6) Blachy skleja się najczęściej na zakładkę. Połączenia oblicza się ścinanie. Wytrzymałoś
66192 skanuj0346 (2) zatemD2—D1 2a (13.5) Długość pasa L oblicza się jako sumę długości odcinków pro
skanuj0006 5 11 Gęstość cieczy oblicza się addytywnie odpowiednio na podstawie wartości gęstości i m
skanuj0009 (325) — siła bodźca obojętnego, który staje się warunkowym. Jeżeli jest
IMAG0230 108 8. Łożyska toczne Uwagi wstępne Łożyska oblicza się ze względu na nośność spoczynkową o
skanuj0007 (63) 50 2. Koncepcje teoretyczne bliskie idei turystyki zrównoważonej TSR na przestrzenną
skanuj0009 (325) — siła bodźca obojętnego, który staje się warunkowym. Jeżeli jest
więcej podobnych podstron