skanuj0053

108 ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA

Dziw to jest niesłychany,

Bog się zstał człowiekiem;

²⁵ Niebo i ziemię pełni,

Wżdy nie jest ogamiony Dla swej wielmożności,

Który nie był widomy,

Jako Pan wszytkiej chwały ³⁰ Zstał sie służebnikiem.

W poł nocy sie narodził,

Jen słońce oświecił,

Miedzy wołem i osłem W jasłkach sie położył;

³⁵ Niebo wszytko stanowił,

Gdy potym w niebo wstąpił,

Grom, łyskanie spuszcza Ten rękoma powity.

Zstał sie dzisia płaczliwy,

⁴⁰ Wesele anjelskie.

Anjoł jasny k pastyrzom Czującym przemówił:

„Wesele wam powiedam,

Iż sie kroi narodził;

⁴⁵ Do Betlejem pobieżcie,

W pieluszkach go uźrzycie,

Zbawiciela świata”.

Chwała na wysokości A pokoj dobrej wolej ⁵⁰ Ziemskiej pokomości.

w. 37 łyskanie — burza, w. 42 czujący - czuwający.

Jak słońce śkła nie kazi,

Gdy promienie puszcza,

Tako Boskie rodzenie Panieństwa nie rusza. Przedtym, niźli rodziła,

I potym panną była We wszytkiej całości.

O szczęsne narodzenie,

Piersi niepokałone Jezusa karmiły.

Bogu cześć, chwałę dajmy Wszytcy krześcijani Z narodzenia świętego Króla niebieskiego.

Który wszytek świat stworzył, Tak sie dziś upokorzył:

W jasłkach położony,

Rękami panieńskimi W pieluszkach uwiniony,

Zstał sie dla nas winny.

O miłości wielika Króla niebieskiego,

Aby sługę wybawił,

Zstąpił z stolca swego.

Anjeli sie radują,

Pokoj ludziom dawają,

Wesele śpiewają.

Panna Syna powiła,

Ta nowina nie była,

W panieństwie została.