skanuj0006 (198)

6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 115

Tabela 8. Miejsca noclegowe w Austrii według rodzaju obiektów turystycznych w sezonie zimowym 1994/1995 i w sezonie letnim 1995

Rodzaj obiektów	Liczba miejsc noclegowych w sezonie zimowym 1994/1995	Udział w ogólnej liczbie miejsc noclegowych w sezonie zimowym 1994/1995 (%)	Liczba miejsc noclegowych w sezonie letnim 1995	Udział w ogólnej liczbie miejsc noclegowych w sezonie letnim 1995 (%)
Hotele	600001	60,3	646125	57,0
Apartamenty	135 875	13,6	163 241	14,3
Kwatery prywatne	130 869	13,0	165 985	14,6
Kwatery wiejskie	56770	5,7	72 669	6,4
Ośrodki	36 917	3,7	39706	3,5
uzdrowiskowe
Schroniska	12 522	1,3	14 269	1,3
młodzieżowe
Schroniska górskie	5 040	0,5	9 583	0,8
Inne	16 624	1,9	23 672	2,1
Razem	994 618	100,0	1 135 250	100,0

Źródło: opracowano na podstawie K. Klimkiewicz [1997].

Początki hotelarstwa sięgają czasów starożytnych. Już w antycznej Grecji budowano domy noclegowe, zwane w języku starogreckim pandokeia lub katago-gion, a w starożytnym Rzymie wzdłuż dróg powstawały gospody i domy zajezdne nazywane po łacinie mansiones i stationes [Mitka-Karandziej 1993]. Jak podaje Z. Kulczycki [1968, 147], już w 325 r. sobór w Nicei (obecnie Turcja) podjął decyzję zalecającą organizowanie w miastach gospód dla podróżnych zwanych xeno-dochiumi, które z całą pewnością można uznać za obiekty hotelowe powstałe z inicjatywy władz. Z kolei z 882 r. pochodzi wiadomość, że na przełęczy Septimar (Szwajcaria), a potem na Przełęczy św. Bernarda powstały wspomniane już hospicja.

Dynamiczny rozwój usług hotelowych nastąpił pod koniec średniowiecza. Dotyczyło to głównie Włoch. Jak podaje D. Quirini-Popławska [1998, 32], np. w Wenecji w 1317 r. było 16 zajazdów, które były podzielone na kilka kategorii: dla lepszych gości były gospody i domy noclegowe typu le case, le hostarie i le coąuine, a dla mniej zamożnych podróżnych (głównie pielgrzymów) typu le caneve i le taveme. Do znanych hoteli należały w tym czasie „Albergo del Sole” w Bol-zano, „Del Bo” w Padwie (opisany w 1364 r.), „Domicilium” w Villach i „In drey Kronen” w Trydencie (wzmiankowany w 1419 r.). Niektóre z nich były bardzo duże, np: w 1450 r. przy jednej z gospód w Padwie były stajnie aż na 200 koni. W tym miejscu warto zauważyć, że część obiektów noclegowych w północnych Włoszech należała do Niemców, np. hotele „Deutsches Haus” i „Leone Bian-co” w Wenecji [Quirini-Popławska 1998, 33].

Rozwój turystyki w XVII-XVIII w. sprawił, że w Europie zaczęły powstawać obiekty nieco przypominjące swoim wystrojem obecne hotele. Jednym z nich był