skanuj0560
W strukturach niecentrosymetrycznych znajomość fazy K nie eliminuje niejednoznaczności, jeżeli chodzi o fazy FA i FB. Z rysunku 4.108 wynika, że równanie wektorowe
Fb = FA + (/b-/a)K
może być spełnione w dwojaki sposób na wykresie Arganda, jeżeli nie zna się a priori faz Fa i FB. Niejednoznaczność tę można wyeliminować przez porównanie widm więcej niż dwóch kryształów, a także uwzględniając rozpraszanie anomalne, gdy jest ono wykrywalne.
W ostatnich latach metoda podstawienia izomorficznego odgrywała dużą rolę w wyznaczaniu struktury białek.
4.3.3.5. Metoda transformaty Fouriera
Zastosowanie transformaty Fouriera gęstości elektronowej cząsteczki może niekiedy, w przypadku kryształów molekularnych, być pomocne w rozwiązywaniu problemu faz. Jest to jeszcze jeden sposób wprowadzania informacji a priori. Istotnie, przyjmuje się jako znaną konformację cząsteczki, tak by można było znaleźć jedyne niewiadome, jakimi są orientacje tych cząsteczek i ich położenia w sieci. W przypadku powodzenia uzyskuje się potwierdzenie hipotezy wyjściowej dotyczącej struktury cząsteczki. Dalsze postępowanie umożliwia dokładne wyznaczenie parametrów geometrycznych, odległości międzyatomo-wych i kątów walencyjnych modelu początkowego.
Rozważmy najpierw przykład struktury jednowymiarowej
Motyw centrosymetryczny składa się z dwóch „cząsteczek” asymetrycznych. Istnieje prawdopodobna hipoteza dotycząca struktury cząsteczki, tj. znane są współrzędne atomów względem początku układu odpowiadającego cząsteczce, nie wiadomo natomiast, jaka jest odległość A między początkiem jednej z cząsteczek a początkiem komórki elementarnej.
Ogólnie, czynniki strukturalne są wyrażone wzorem
F(h) = '^_jfliexpi2nhxk
k
Jeżeli £ oznacza współrzędną w układzie odniesienia związanym z jedną z cząsteczek, to
x = £+A dla atomów tej cząsteczki
oraz
x = —i —A A zatem
dla atomów drugiej cząsteczki, powstającej z pierwszej przez inwersję względem środka symetrii
F(Ji) = ex-pi2nhA • [ VVkexp/27r/z£k] + exp — ilizhA J^exp — z27i/z£fcJ ‘"T L”
W nawiasach podano transformaty Fouriera T1 i T2 dwóch cząsteczek w ich wzajemnych orientacjach. Można bezpośrednio stwierdzić, że T2 = T*; a zatem
F(h) = T1QX-pi2TzhA + T*ęxp — i2nhA
562
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
20484 skanuj0009 (62) 2013-12-13Parametry poprawności struktury Wskaźniki rozbieżności (nigdy nie je
skanuj0010 (350) Włączające systemy edukacji nie tylko jednak starają się zapewnić jak najliczniejsz
skanuj0012 (88) mie, co wkomponowane w nie zdarzenia: białe linie — na przemian bardziej lub mniej —
więcej podobnych podstron