SNC03577

“^mu*^nKticmnkupromieniowani,beaznuamdłusotó_fł., *** nchodn tgodroc « znaną reguł,. że kąt odbicia równa <aę kątowi Jjani,, ^ -*° promieniowanie o<*m(c nocka w przestrzeń kosmiczną. Powierzchnie, w Mlc^nościc!, todnju. odbijają promieniowanie z różną intensywnością. Cżęść promieniowania pj dającego ulegającą odbiciu nazywamy albedem. Chmury w zależności od grubości i bo-^ł^^tw> ^k'**)*H naweł do 909r padającego na nie promieniowania. Równie wysokie jest albedo świeżego śniegu - od 75 do Wł. Stosunkowo niskie albedo mają ciemne i suche powierzchnie, ugór. pokryta asfaltem droga, las iglasty.

Osłabienie bezpośredniego promieniowania słonecznego w atmosferze ziemskiej nazywane jest ekstynkcją. Stopień osłabienia jest proporcjonalny do natężenia pro. mientowanut padającego i liczby cząstek pochłaniających i rozpraszających na drodze wiązki promieniowania, liczba cząstek zależy cid gęstości powietrza i długości drogi promieniowania przez atmosferę. Jeżeli Słońce znajduje się nisko nad horyzontem.

/ = /„    -/.p"

gdzie; /„ _ stała słoneczna, a - współczynnik ekstynkcji, m - masa optyczna atmosfery, czyli grubość warstwy atmosfery od górnej granicy do powierzchni Ziemi wzdłuż drogi promieni słonecznych./> = «■* - współczynnik przezroczystości. Dla idealnej atmosfeiy współczynnik przezroczystościp = 0.9, w rzeczywistych warunkach p mieści się w przedziale od 0.7 do 0.85. Przezroczystość powietrza jest zwykle większa zimą niż latem, zależy również od zawartości paty wodnej, w powietrzu. Im więcej paty wodnej, tym mniejsza przezroczystość powietrza. Masa optyczna atmosfeiy zależy od wysokości Słońca nad horyzontem, jest równa 1, gdy Słońce jest w zenicie i rośnie wraz z obniżaniem się wysokości Słońca.

Taft 3.2. Mau opnem atmosfery w funkcji wysokości Słońca (wg Kędziory, 1995)

i WftbkcMSkata j	w	w	3tr	nr	y	1°	V
| Masa optyczna, m ]	IjO	U	2.0	5,6	10,4	27,0	35,4

Natężenie bezpośredniego promieniowania słonecznego na płaskiej powierzchni Ziemi ma wyraźny cykl dobowy, zależny od wysokości Słońca nad horyzontem. W momencie wschodu Słońca wynosi zero (/ - sin /t = 0), potem wzrasta, osiągając najwyższą w an. nc w momencie górowania Słońca, a następnie maleje aż do zachodu Słońca. Ten idealny obraz maże ulegać zaburzeniom na skutek zmian zachmurzenia. Chmury odbi-Wj P^ncManują i rozpraszają promieniowanie słoneczne, zmniejszając natężenie pro-memmmm dochodzącego do powierzchni Ziemi. W cyklu rocznym okres doby, w któ-tym bezpośrednie promieniowanie słoneczne dociera do powierzchni Ziemi, rośnie od pnwaem* omowego do letniego. Jednak natężenie bezpośredniego promieniowania Z?^aa>eg?^J?* t*yUe»średnich szerokościach geograficznych większe wiosna niż la-wzgfc&j na mniejszą zawartość aerozoli w powietrzu wiosna

Wyraźny cykl dobowy charakteryzuje również natężenie promieniowania rozproszonego. Jego wartość przekracza zero, gdy Słońce jest jeszcze nieco pod horyzontem.

W ciągu dnia natężenie promieniowania rozproszonego rośnie aż do południa, po czym powoli spada. Znika dopiero jakiś czas po zachodzie Słońca. Odmiennie od natężenia bezpośredniego promieniowania słonecznego natężenie promieniowania rozproszonego rośnie wraz ze wzrostem zachmurzenia i stężenia aerozoli w powietrzu.

Promieniowanie bezpośrednie i rozproszone łącznie nazywamy całkowitym promieniowaniem słonecznym. Jego natężenie jest sumą odpowiednich natężeń

J, = / ■ sin łi i

ł, podobnie jak I oraz i, ma wyraźny cykl dobowy z maksimum w południe. W ciągu dnia przyjmuje wartości dodatnie, w nocy wynosi zero. Natężenie promieniowania całkowitego zwykłe maleje wraz ze wzrostem zachmurzenia, ponieważ osłabienie promieniowania bezpośredniego jest zwykle większe niż wzrost promieniowania rozproszonego. Wyjątkiem są okresy, gdy niebo jest zachmurzone, ale tarcza słoneczna nie jest przesłonięta chmurami, wówczas chmury nic osłabiają natężenia promieniowania bezpośredniego, a przyczyniają się do wzrostu natężenia promieniowania rozproszonego.

Rys. 3.8. Bilans promieniowania krótkofalowego

Dochodzące do powierzchni Ziemi promieniowanie jest w znacznej części poc niane przez nią. Część promieniowania ulega jednak odbiciu. Albedo powierzchni, stosunek natężenia promieniowania padającego do odbitego, zależy od rodzaju wierzchni, a czasem też od kąta padania promieniowania bezpośredniego, czyli wys ści Słońca nad horyzontem. Natężenie promieniowania odbitego wyraża się wzór

I_c ■ A = (I -&inh + i)A a natężenie promieniowania pochłoniętego

J_c(l - /!) = (/ sin h + i)(l - A)

W skali całej kuli ziemskiej około 30% promieniowania padającego ulega od chmur lub od powierzchni ziemi (rys, 3.8). Tę wartość nazywamy planetan bedo Ziemi.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
SNC03577 “mu*nKticmnkupromieniowani,beaznuamdłusotófł., *** nchodn tgodroc « znaną reguł,. że kąt od
45338 SNC03562 za ponad połowę dostarczanego do atmosfery azotu ze źródeł naturalnych. W atmosferze
147 et al.,1985). Jest znana prawidłowością, że okresy trudności ogólnogospodarczych odsuwają
SNC03562 za ponad połowę dostarczanego do atmosfery azotu ze źródeł naturalnych. W atmosferze znajdu
Reguły szczegółowe CLS z dokumentu ECMA-335 Przykłady reguł ze standardu: CLS Rde 17   &nb
45338 SNC03562 za ponad połowę dostarczanego do atmosfery azotu ze źródeł naturalnych. W atmosferze
Genetyka grupy krwi Do najprostszych układów grupowych, w których znana jest tylko jedna cecha ant
igraszki0005 Weterynarz Muzyka: Małgorzata Kusek Słowa: Paweł Czajko woź go do wo - to - ry - na • r
image 033 Parametry szumowe 33 powszechnie znaną, że każdy obiekt fizyczny o temperaturze różnej od

więcej podobnych podstron