sr4

Ogni.ko _(■ lada^-

OlJibko „Ujgowr**

Ogni-Ko Jnatafk aMnłaMT

żonych końcami w kształcie gwiazdy) długo utrzymuje ogień bez ciągłego dokładania gałęzi. Takie ognisko jest niezastąpione w nocy; wystarczy tytko od czasu do czasu podsuwać szczapy ku środkowi.

Ognisko ..tajgowe", z grubych polan ułożonych jedno na drugim, pali się długo i daje dużo węgli, jest odpowiednie do suszenia ubrania. Dobrze grzeje ognisko zwane ..kominkiem amerykańskim'*. W ziemię wbija się pod kątem dwa grube polana, na których opiera się rodzaj ścianki z polan ułożonych jedno na drugim. Ściankę umieszcza się w ten .sposób, by na nią dął wiatr, przed ścianką rozpala się ogień i z trzech stron obkłada się go grubymi polanami. Oto mamy prawdziwy kominek, przy którym przyjemnie jest posiedzieć.

Ognisko „polinezyjskie" jest niewidoczne, daje wicie węgli i popiołu; takie ognisko roznieca się w wykopanym dole, którego ścianki obkłada się polanami, a na dnie rozpala się ogień. Ognisko ..polinezyjskie'⁴ dobre jest w czasie deszczu; wtedy buduje się nad nim jeszcze osłonę.

Do gotowania żywności należy zrobić takie palenisko, aby otrzymać więcej ciepła i aby ogień był skierowany pod dno kociołka lub imbryka. Palenisko tworzy się z dwóch ścianek z darniny lub dwóch zsuniętych kłód. między którymi rozpala się ogień.

Do ogniska kładzie się przeważnie drzewo brzo-zowe, olchowe, sosnowe i świerkowe. Osina, modrzew, jarzębina, czeremcha dają niewiele ciepła. Unikajcie wrzucania do ognia igliwia, gdyż świeże igliwie daje gęsty dym, suche zaś_a wytwarza wiele iskier, od których mogą się zapalić blisko leżące rzeczy, a nawet 1 drzewa szpilkowe. Na noc ognisko należy zgasić; ale by nie tracić z rana cza-

Ognisko „polio**? J*^h**"