Oba odsyłacze mają też swoje łacińskie równoważniki: cf. (= confer) i v. (= vidc), które ffoina stosować w szczególności, gdy w przypisach bibliograficznych używa się innych la-cińskich oznaczeń typu: Ibid., op. cii., s.a.
W publikacjach naukowych zamiast przypisów można stosować informację bibliograficzną w systemie „autor - numer” lub „autor - rok” (zob. rozdz. 13, podrozdz. 8).
Przypisy informacyjne zamieszcza się po to, by ułatwić czytelnikowi korzystanie z książki. Zawierają one informacje o istnieniu w książce dodatków, słownika użytych terminów, zbiorczych tablic, wykresów itp., i do nich odsyłają, np.
1 Fotografię kościoła zamieszczono na s. 28.
” Zob. Załącznik A na końcu książki.
5 Szczegółowy opis tej metody podano w rozdz. 8.
Przypisy te wyjaśniają także zastosowane w publikacji konwencje edytorskie (oznaczenia, skróty, symbole itp.), np.
’ Znakiem wykrzyknika oznaczono fragmenty tekstu o większym stopniu trudności.
Przypisy zaleca się umieszczać u dołu stronic, na których występują odpowiednie odnośniki (odsyłacze). W teksuch beletrystycznych przypisy rzeczowe i słownikowe należy składać umiejscowienie ni dole kolumny. Wyjątkowo - jeśli mają one charakter dłuższych objaśnień czy not - moi- 5»betebyśtyce a je umieszczać po tekście zasadniczym. Stanowią wówczas wyodrębnioną część publika-cji i w związku z tym należy je rozpoczynać od nowej kolumny. W utworach prozą przypis odnoszący się do elementu znajdującego się na danej stronicy książki należy poprzedzić numerem tej stronicy, a w utworach wierszem - numerem stronicy oraz wersu. Objaśniany demem-wyróżniony zazwyczaj pismem rozspacjowanym - należy przytoczyć w całości. Odpowiedni komentarz składa się po myślniku, np.
mnaasw
T lekkie głównym po elemencie, który jest objaśniany na końcu książki, zaleca się postawić odsyłacz w postaci pojedynczego asterysku. Stanowił on będzie wskazówkę dła czytel-sih, że element ów został omówiony w przypisach. Stosowanie tego rodzaju oznaczenia nie jttt wszakże konieczne, częściej można je spotkać w utworach pisanych prozą niż wierszem, V publikacjach naukowych przypisy mają zwykłe charakter obszernych komentarzy.
Ima lt umieszczać u dołu odpowiedniej kolumny łub też grupować po każdym rozdzia kpMfłówku prcypwjr, i dwuwierszowym odstępem od tekstu rozdziału. W przypisach u końcu rozdziału można podawać numer strony, do której przypis się odnosi, np.