DIGDRUK001672 12 2R
17
odzianą. Księżyc jedzie z gwiazd drużyną. Witaj, sionko kochane ty mi będziesz królowało. Kupało! Kupało!«
Chłopcy skaczą przez ogień, borykają się, padają na ziemię, tarzają w piasku i do nowych skoków się zrywają; niewiasty i starcy, powstawszy z ziemi, przypatrują się ochocie młodzieży, a z twarzy ich czytać można, że dawne łata wspominają — oczy i usta się im śmieją, klaszczą w dłonie, drepcą nogami, jakby ochota ich brała pójść za młodymi, a młodzi tańczą coraz ochoczej. Wieńce z głów pospadały dziewczętom, warkocze im się rozplotły — one tego nie widzą. .Pełno krzyku i wesela w lesie, - /budzone ptactwo z wrzaskiem podniosło się ze swych gniazd, lecz krzyki jego głuszą krzyki ludzkie.
Tak noc zbiegła na zabawie. Gdy świt zarumienił niebo, wówczas puściły się dziewczęta, tance ustały, ucichły pieśni, niew iasty wróciły do opuszczonych miejsc i jadłem częstować poczęły. Ogniska powoli dogasały; skaczą jeszcze przez nie chłopcy, lecz w coraz mniejszej liczbie, znużenie czuć się daje każdemu; coraz ciszej, coraz spokojniej wśród drzew, słychać tylko radosny świegot ptactwa, które słońce wschodzące wita.
Wreszcie wszyscy otoczyli niecki i cebry, uczta się rozpoczęła. Starzy opowiadają dziwy o dawnych bohaterach, o czarownych zjawiskach, jakie w noc Kupały widzieć można; młodzież słucha ciekawie i żałuje, że nikt kwiatu paproci nie znalazł, nikt przeto słońca wyjeżdżającego naprzeciw' księżyca widzieć nie mógł, ani drzew gadających nie słyszał.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
(JRANJR 17 I *■ ■ ...... ■ ■ ■ ■■■». ■ - np. badanierri jasności gwiazd zmiennych,
DIGDRUK001065 25 djvu 17 luc nikomu. U nas tu wszystkim widziało się i widzi, że to musiała być jaka
DIGDRUK001672 04 2R BIBLJOTECZKA MŁODZIEŻY SZKOLNEJ 24 TERESA JADWIGASŁOWIANIEUroczystości i obrzędy
DIGDRUK001672 05 2R Słowianie. Charakter, obyczaje, urządzenia społeczne. Kiedy Słowianie przybyli z
DIGDRUK001672 06 2R nych clo niewoli, trzymali do czasu w służbie, obchodzili się z nimi dobrze, a g
DIGDRUK001672 07 2R 7 prawa i obowiązki, co każdy ojciec w rodzinie. Naczelnicy plemion nosili różne
DIGDRUK001672 08 2R 9 lobie, na początku zimy — jako matkę słońca odradzającego się, w ciągu zimy —
DIGDRUK001672 09 2R 11 wał nad świątynią, sam w niej porządek utrzymywał, sam ją zamiatał, oczyszcza
DIGDRUK001672 10 2R 13 które u niektórych Słowian zwało się Kolada; obchodzili te święta modłami, of
DIGDRUK001672 11 2R 15 Już stosy gotowe, jadło i napitek również, gromady strojne ukazują się z różn
DIGDRUK001672 13 2R 19 Inne uroczystości pogańskie zastąpiono chrze-ścijańskiemi, pozwalając zachowa
DIGDRUK001672 15 2R ■ri1.! Pogrzeb włościański.
DIGDRUK001672 16 2R 25 lego, następnie krewni, sąsiedzi cisnęli się, gę-ślarze i płaczki, za nimi sł
DIGDRUK001672 17 2R 27 szą sypano mu mogiłę; gdy la urosła już duża, wówczas zapalano na niej łuczyw
DIGDRUK001672 18 2R BIBLIOTLCZKA UNIWERSYTETÓW LUDOWYCH Kop. 1.
DIGDRUK001672 03 2R 32215 TDZIEŻY SZKOLNEJ. 24. SH eri«iB WARSZAWA © NAKŁAD GEBETHNERA I WOLFFA KRAK
DIGDRUK001672 14 2R 21 resztę włosów i, zwinąwszy je starannie, oddawał matce, aby pod kamieniem zak
zagadnienia egzaminacyjne z teorii literatury (183) Słońce, jak monokl złoty, noszę w oku, Księżyc w
DSC04659 190 Rodząje i gatunki literackie Patrzę na niebo, księżyc, na gwiazdy, jezioro... Wszak jęk
więcej podobnych podstron