fotografowanie architektury'

dar.e rozjaśnienia czy przyciemnienia partii obrazu, wreszcie w przypadku gdy o ś optyczna nic jest prostopadła do powierzchni obrazu, mogą wystąpić znlcksztaloenla rysunku.

Maskownica powinna dawać pole dokładnie prostokątne i być wystarczająco ciotka, aby nie Ślizgać sio po desce powiększalnika.

Pozytywy wywołujemy świętym wywoływaczom uniwersalnym. Aby nie pracować w starym wywoływaczu, nic wywołujemy w litrze więcej nit 1 do l'/i metrów kwadratowych papieru, co w przeliczeniu na rozmiar 13 x 18 cm wynosi 75 do 110 odbitek.

Przypominamy, żc ciemność obrazu regulujemy czasem naświetlenia, zał jego kontrast doborem odpowiedniej gradacji papieru, natomiast czas wywoływania w przybliicniu Jest zawsze taki sam i dla papierów Foton Brom wynosi 2 1/2 do 3 minut przy temperaturze 18°—20°C.

Naświetlanie powinno być wystarczające, w przeciwnym bowiem razie obraz przy miększym papierze będzie mdły. zaś przy twardszym nie będzie miał szczegółów w jasnych miejscach. Zwracamy uwagę, te robienie małych próbek może wprowadzić w błąd fotografa, gdyt obraz r.a małym wydzielonym wycinku wydaje się znacznie ciemniejszy. Prowadzi to do niedoświetlonego. częstokroć w dutym stopniu ostatecznego powiększenie.

W czasie wywoływania obraz wydaje się ciemniejszy nil Jest w istocie, zwłaszcza gdy ciemnia Jest oświetlona żarówką oranżową. Zjawisko to dużo słabiej występuje przy żarówkach ollwkowo-zielonych jasnych (do papierów).

Najprymitywniejsza technika naświetlania pozytywu nie sprawia większych trudności. Jednakże zdarza się. że naświetlając zwyczajnie nie możemy uzyskać dobrego obrazu. Dzieje się to wtedy, gdy miejsca Jssne I ciemno obrazu mają poprawnie zarejestrowane szczegóły, natomiast kontrast między najjaśniojszą i najciemniejszą partią negatywu Jest duży. za duży na pojemność tonalną papieru. Jako przykład można przytoczyć negatyw krajobrazu, gdzie elementy naziemne mają układ szczegółów tonalnych, dla których odpowiedni Jest papier twardy, chmury natomiast są prześwietlone, dużo ciemniejsze od ziemi, nic za mocno zróżnicowane tonalnie. Naświetlenie na papierze twardym uzależnione od czasu naświetlania, daje albo dobry obraz elementów naziemnych przy zupełnie białym niebie, albo poprawny rysunek obłoków przy prześwietlonej, za ciemnej ziemi. Zastosowanie papieru miększego daje mało zróżnicowane. szare niekontrastowe szczegóły tak w ciemnych jak i w jasnych miejscach. Aby otrzymać poprawną odbitkę należałoby dużo więcej naświetlać niebo nil ziemię. Uzyskujemy to przez doświetlante częściowe. Zaczynamy od naświetlania całej powierzchni obrazu czasem odpowiadającym poprawnemu naświetleniu elementów naziemnych, następnie zasłaniamy dłonią lub kartonem te części. Jako Jul wystarczająco naświetlone i naświetlamy dalej tylko niebo. W ten sposób uzyskujemy dobre ekspozycje nieba (rys. 54).

SUtlonę (karton, rękę) trzymamy w przybliżeniu na wysokości 1/t od maskownicy (ryi. 55). Jeżeli krawędź przysłony )c*t za ostra, w czasie naświetlania poruszamy Ją lekko, gdyż w przeciwnym razie widoczna byłaby granica dołwletlsnla

Jeżeli zależy nam na dokopiowaniu drobnych elementów, które nie sposób dokopiować wyżej opisaną metodą, mui.my zastosować „ostrą matkę". Na czysty papier kładziemy czystą, nie porysowaną szybę i rzutuje-