img233 (6)
36 1. Model biznesu - przegląd koncepcji teoretycznych
gorii modeli e-biznesu posługując się, przede wszystkim kryterium pozycji w łańcuchu wartości:
1. Model brokerski (brokerage model): broker tworzy rynek, kontaktując kupujących i sprzedających w celu zawarcia transakcji, przy czym źródłem przychodów jest zwykle pobierana za to prowizja. Model ten funkcjonuje zarówno na rynku konsumentów (B2C, C2C) jak i na rynku instytucjonalnym (B2B);
2. Model reklamowy (advertising model): dostarczanie, zwykle za opłatą, treści i usługi (czat, forum, e mail) razem z komunikatami promocyjnymi, przy czym opłaty za umieszczenie treści promocyjnych mogą być wyłącznym lub głównym źródłem przychodów w tym modelu;
3. Model pośrednika informacyjnego (Information intermediary model): pośrednik udziela nabywcom informacji o dostawcach, a dostawcom - informacji o nabywcach;
4. Model kupca (merchant model): kupcami są zarówno hurtownicy, jak i detaliści zajmujący się sprzedażą towarów i usług przez Internet z zastosowaniem systemu katalogowego (cenniki) lub aukcyjnego;
5. Model sprzedaży bezpośredniej (manufacturer direct model): wytwórca towarów lub usług udostępnia je bezpośrednio (Internet) nabywcy przez sprzedaż, licencjonowanie lub leasing;
6. Model członkowski (affiliate model): odwołuje się do lojalności nabywców; źródłem przychodów może być sprzedaż usług pomocniczych (dodatkowych) lub dobrowolne datki;
7. Model społeczności (community model): afiliowanym w sieci partnerom, którzy umieszczają linki do strony WWW sprzedawcy, są oferowane korzyści finansowe (zwykle - pewien procent od wartości sprzedaży zrealizowanej z ich udziałem);
8. Model subskrypcyjny (subscription model): pobieranie okresowej opłaty subskrypcyjnej w zamian za dostęp do określonych usług;
9. Model taryfowy (utility model): pobieranie od nabywców opłaty za użytkowane produkty (np. wykorzystaną liczbę minut, liczbę stron itd.).
M. Rappa wskazał, że w ramach każdego z dziewięciu podstawowych wymienionych wyżej typów modeli e-biznesu funkcjonuje kilka modeli opisywanych bardziej szczegółowo1. Zajmował się on także opisem modeli branżowych, a właściwie zastosowaniem wyróżnionych wyżej modeli e-biznesu w różnych branżach, co świadczy o tym, że niektóre z opisanych przez M. Rappę modeli mają charakter uniwersalny (np. model pośrednika informacyjnego, model brokerski, model kupca)2.
Klasyfikacja P. Weilla i M. Vitale’a
P. Weill i M. Vitale67 wyróżnili i opisali osiem modeli e-biznesu:
1. Dostawca zawartości (content provider)\ dostarczanie nabywcom zawartości (informacji, towarów, usług) w formie elektronicznej za pośrednictwem innych partnerów;
2. Sprzedaż bezpośrednia (direct to customer)-. nabywca i sprzedawca kontaktują się bezpośrednio, omijając tradycyjne ogniwa pośrednie;
3. Dostawca kompleksowych usług (full-service provider): oferowanie nabywcom produktów (towarów i usług), które zaspokajają szeroki zakres potrzeb nabywcy w określonej dziedzinie i są dostępne w jednym miejscu. Model stosowany zwłaszcza w tych dziedzinach, gdzie zakres potrzeb nabywców jest mocno zróżnicowany (np. opieka zdrowotna, usługi finansowe);
4. Pośrednik (intermediary): łączenie wielu nabywców i sprzedawców, za co sprzedawcy wnoszą zwykle określoną opłatę, choć może być i tak, że kupujący także płacą określoną prowizję lub składkę członkowską. Źródłem dochodów jest także emitowanie przekazów reklamowych;
5. Dostawca infrastruktury (shared infrastructure): dostarczanie użytkowanej wspólnie infrastruktury, która służy oferowaniu usług niedostępnych na rynku;
6. Integrator (yalue net integrator): koordynowanie przepływu produktów od dostawców do partnerów i nabywców oraz nadzorowanie relacji nabywcy z innymi uczestnikami modelu przy wykorzystaniu wiedzy na temat jego operacji, pełnienie funkcji koordynatora łańcucha wartości;
7. Wirtualna społeczność (yirtual community): zapewnienie komunikacji między członkami wirtualnej społeczności a dostawcami, przy czym członkowie społeczności są w stanie komunikować się każdy z każdym bezpośrednio;
8. E-Wrota (whole~of-enterprise/government): pojedynczy punkt kontaktowy dla e-klientów, wyspecjalizowany w obsłudze instytucji rządowych i samorządowych.
Klasyfikacja L.M. Applegate
L.M. Applegate68 zastosowała uproszczoną, w stosunku do wcześniej omówionych,
klasyfikację i wyróżniła następujące cztery kategorie modeli e-biznesu:
1. Skoncentrowane modele dystrybucyjne (focused distributor models), w tym modele: detalisty (retailer), rynku (marketplace), agregatora (aggregator), pośrednika informacyjnego (infomediary), wymiany (exchange);
2. Modele portali (portal models), w tym: portale horyzontalne, portale wertykalne i inne; 3
Boston 2001.
68 L.M. Applegate, E~Business models, op. cit.
Szerzej patrz: M. Rappa, Managing the Digital Enterprise, op. cłt. oraz M. Rappa, The Utility Business Model and the Futurę of Computing Services, „IBM Systems Journal”, Vol. 43, 2004, no. 1, s. 35-37.
M. Rappa, The Utility Business Model, op. cit.
P. Weill, M. Vitale, Place to space: Migrating to E Business Models, I larvard Business Schoo! Press,
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
img238 (6) 46 1. Model biznesu - przegląd koncepcji teoretycznych 3) przedsiębiors
img239 (6) 48 1. Model biznesu - przegląd koncepcji teoretycznych Klasyfikację wyróżnionych modeli b
img224 (7) 18 1. Model biznesu - przegląd koncepcji teoretycznych Tabela 1.3. Problematyka poruszana
img229 (7) 28 1. Model biznesu - przegląd koncepcji teoretycznych źródeł powstawania zysku w przedsi
img231 (7) 32 1. Model biznesu - przegląd koncepcji teoretycznych Jak wcześniej stwierdzono, w publi
img232 (6) 34 1. Model biznesu - przegląd koncepcji teoretycznych 10. Broker infor
img236 (6) 42 1. Model biznesu - przegląd koncepcji teoretycznych i dystrybucji o najwyższej rentown
więcej podobnych podstron