img283 (5)
b) esta aislado [estaijlaflo], cante entonces, sera aniigo, prestara ayuda, esta afilado, sera aceptado, podrę enlrar, lendre enemigos, esta arriba, vendre enseguida.
c) kacia atras [aSjatras], es te enchufe, caliente el cafe, asistencia auxiliar, esta anciana, nuestro orgullo, la reforma agraria, cada alumna, para Andalucia, dónde esta, toma asiento.
d) le avisan [le^aBisan], me han visto, te acusa, lo asegurado, lo antepuesto, lo asustan, la estancia, la evita, marea entrante, la ofrenda, la odian, buena obra, me operan, verde olivo, te ofrezco, lo estipulado, otro envio, tengo entrada, tiende a omitir, vuelve a hostigar, comienzo a ocupar, acoslumbrado a ohidar.
e) has sacado [asakaSo], las senas, sus sugerencias, los solterones, han nadado, en nadie, un numero, sin nada, regalar rosas, liacer ruido, correr riesgo, tener rińones, al lavarme, el logro, del latin, al lado.
V. Akcent
1. Rodzaje akcentu
Akcent — zjawisko fonetyczne polegające na uwydatnianiu niektórych elementów wypowiedzi ustnej. W zdaniu elementem takim jest wyraz. Akcent wyrazowy zaś, polega na uwydatnieniu określonej sylaby.
Zagadnieniami akcentu zajmuje się prozodia (hiszp. prosodia, z gr. prosódia — akcent), nauka badająca także iloczas (czas trwania dźwięków mowy) i intonację. >
Sposoby akcentowania uwarunkowane są przez trzy właściwości fizyczne: natężenie dźwięku (hiszp. intensidad), czas trwania (hiszp. duración lub cantidad) i wysokość tonu (hiszp. altura musical). W zależności od lego, która z tych właściwości odgrywa większą rolę, akcent może być:
— dynamiczny lub ekspiracyjny (hiszp. acenlo dinamico lub a. espiratorio, a. de energia, a. de intensidad), czyli taki, który polega na wypowiedzeniu sylaby z większą energią artykulacyjną co zależy między innymi od częstotliwości drgań strun głosowych i siły wydychanego powietrza; akcent ten cechuje np. języki angielski i francuski;
— kwantytatywny lub rytmiczny lub iloczasowy (hiszp. acento de duración, a. de cantidad), polegający na przedłużeniu czasu trwania sylaby (np. w języku nowogreckim).
— melodyczny lub muzyczny (hiszp. acento melódico, a. musical, a. de altura, a. de entonación), który związany jest z podwyższeniem (lub obniżeniem wysokości tonu; akcent tego typu występuje między innymi w takich językach jak chiński i wietnamski.
Na ogól w każdym konkretnym języku przeważa jeden z wymienionych sposobów akcentowania. Niemniej u niektórych językach
5 - Fonetyka hiszpańska 65
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Digitalizar0024 Cole as fotos na disposięao desejada; a artesa preferiu esta disposięao em fun-ęao d
asa jpeg OL MOS - CONSTRuęaO Ef*t -1*1- EACA JMA UNRA RORlZONTAL E SUAVE, ONDE ESTA SERA DMDiDA EM
Explorar0065 ĆDÓNDE ESTA LA RANA? COMPLETA EL DIBOJO Y LUEGO COlOREA.
img283 01 djvu 286 ezem pozwolić dzieciom swe pomysły w tym względzie wyjawić. Potem, po ułożeniu pl
img283 Kód my.sk i N 44 Ród żeński len KU /AKMliiM.1 (selekcja rodów czystych) Heima reprodukcyjna
więcej podobnych podstron