IMGw07

—    dopilnowaniu, aby dziecko używało tego aparatu możliwie przez Hcały dzień,

—    uwzględnieniu -motywujących do posługiwania się mową kontaktów ze słyszącymi rówieśnikami.

Aby dziecko niesłyszące mogło uczęszczać do klasy, w „której będą się uczyć jego rówieśnicy słyszący. musL. ljy^ ,dojrzałe pod względem! szkolnym. Poziom jego rozwoju umysłowego, rozwoju języka i mowy także nie może rażąco odbiegać od przeciętnego poziomu rozwoju słyszących kolegów w klasie szkolnej. Praktyka dowodzi, że często niezbędna jest pomoc słyszących uczniów, którzy np. robią notatki w czasie lekcji pisząc przez kalkę dla swego niesiyszącego kolegi, aby ten | mógł skupić swą uwagę na samym nauczycielu i wykonywanych przez niego czynnościach. Nauczyciel z kolei nie może chodzić po klasie, I mówić odwrócony twarzą do tablicy itp.

Kazimierz Kirejczykⁿ podaje, na podstawie przeprowadzonej analizy 41 przypadków dzieci niedosłyszących oraz z głębokim uszkodzeniem słuchu, że:

—    możliwe jest efektywne nauczanie tych dzieci (aczkolwiek nie wszystkich), w "zwykłych szkołach razam z dziećmi słyszącymi,

—    stopień uszkodzenia słuchu nie przesądza tych możliwości, jeżeli dzieci te pozostają w normie intelektualnej bądź są uzdolnione,

—    pożądane jest, aby dzieci z uszkodzonym- słuchem, rozpoczynające naukę w zwykłej szkole, wyprzedzały słyszących rówieśników w umiejętnościach czytania i pisania, co ułatwi im adaptację do warunków szkolnych,

—    niepowodzenia w nauce są spowodowane głównie brakiem' odpowiednich warunków nauki w szkole i w domu, przy czym pomoc w domu ma znaczenie częstokroć ważniejsze. W szkole o efektywności ^ nauki decyduje m. in. odpowiednie usytuowanie dziecka z uszkodzonym słuchem w klasie, z uwagi na oświetlenie, korzystanie przez nie z aparatu słuchowego, wyzwalającą postawę nauczyciela, jak też zorganizowaną pomoc słyszących kolegów.

Aczkolwiek wielu badaczy zgodnie podkreśla, że najkorzystniejsza jest nauka dziecka niesłyszącego w normalnej szkole, to jednak nie wszystkie dzieci z uszkodzonym słuchem w wieku szkolnym prezentują wspomniany już odpowiedni poziom dojrzałości psychospołecznej. W takich przypadkach powinny one wyrównać braki w specjalnej szkole-dla dzieci głuchych lub niedosłyszących. Podkreśla się jednakże, że po uzupełnieniu, wyrównaniu przez dziecko braków, znacznie lepiej jest przenieść je do szkoły masowej niż pozostawić w szkole dla niesłyszą-cych. Zwraca się również uwagę, że nie należy ucznia nie w pełni

■ K. Kirejczyk, Nauczanie dzieci głuchych razem ze słyszącymi, Warszawa 1*70. I 179—200.

dojrzałego szkolnie kierować do aakoły masowej, tak, łe po kilku latach bezowocnych prób radzenia gramem szkoły normalnej, trzeba przerośniątaga dziewczynę przenosić do specjalnej szkoły da dzieci z słuchem. W przypadku jednak, kiedy dziecko z odpowiada warunkom wymaganym do podjęcia nauki w sowej szkole, korzystniejsze dla niego jest, jadł ap. baapadiidśflpSi sowego przedszkola przechodzi do szkoły a klasy dla dziad Takie dziecko bowiem zbyt wiele traci w szhofta naniu z postępami, jakie mogłoby czynić idąc szkolnym.

Głównych przyczyn niepowodzeń w nauce dzieci _jięrmalnyęir~ masowych -szkołach dla, dzieci słyszących A-truje w następujących czynnikach, w zbyt późnym czeniu dziecka fachową pomocą surdologiczną oraz włączeniu programu specjalnego kształcenia poza rodziną^ w pi>li sili wym upośledzeniu, ekstremalnej niedojrzałości społecznej I eniocja^fijH nej;*niesystematycznym korzystaniu z aparatu słuchowego. LkM flM kreślą także, że nie musi występować zależność mkędag utraty słuchu a możliwościami integracji

pełnej integracji szkolnej dochodzi bowiem więcej czyapM|gj^^^^| wywierają pozytywny wpływ na możliwości radzenia soMit.jjt fcnidfijH ściami i osiąganie powodzenia szkolnego, niż negatywny wpćyw ubytku słuchu. Z badań prowadzonych przez A.

przykład, że dzieci niesłyszące, odpowiednio przygotowane do akMB zwykłej klasie i z odpowiednią dodatkową pomocą zazwyczaj dobrze sobie radzą w ciągu pierwszych trzech, czterech lać nauki. tomiast, kiedy dziecko' znajdzie się w starszych klasach, w nŚMfln niej, gdzie już mamy do czynienia z nauczaniem przediniflśaąg£^g^^| I wadzonym przez nauczycieli wyspecjalizowanych w jakimś bywa że korzystniejsze dla wielu dzieci z uszkodzonym alwflM|i|^ przejście do szkoły dla niedosłyszących bądź szkoły dla nymi słowy, jiie należy traktować integracji szknłaflfrj jako czegoś bezwzględnie stałego. Kryterium oceny I wyfcgMfl cyjnej formy Teszfałćema powinna być obserwacja, czy i z uszkodzonym słuchem radzi sobie z programem nauczania interakcjach z dziećmi słyszącymi w zwykłej klaą^e. H wszelką cenę” jest niewłaściwa i może przynieść dziełuHj I ogromną szkodę, hamując jego rozwój ogólny i społeczny, de wszystkim o to, aby dziecko miało szanse maku

** A. Lowe, Hórgeschddigte Kinder. p Tamże, s. 24. ^u Taimże, s. 171.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
zajęcia, aby zabawa wybierana przez dziecko najbardziej odpowiadała jego możliwościom rozwojowym, ab
GRAFOMOTORYKA 5 LATKÓW (06) Przyborami o cienkiej końcówce nakreśl drogę samochodu. # Uwaga: Zaznacz
skanuj0026 6 A mieliście, sołtysie, dopilnować, aby się tu wszystko działo bez echal...
img351 (4) O Uwaga: Zaznacz, aby dziecko wykonało w tym samym kolorze obydwa ślady kol samochodu, kt
P1000768 hieni i prowadzi dalej zabawi; Uwaga. Należy dopilnować, aby Mr.rżak wyprowadza! wszystkich
S5001348 (2) zwróconą w bok. bez poduszki. Za każdym razem, kiedy dziecko Kiedy lo tylko możliwe, ni
IMG
33 choćby zapisać na taśmie odczytanie tego samego wiersza przez różnych recytatorów, aby upewni
IMGh65 szkolnym są często niedostrzegane, a nawet lekceważone przez opiekunów dziecka. Przyczyną teg

więcej podobnych podstron