3368

W

iędzy sobą ;ci, zaś do których w •nadto na wskazane kurator w ynika, na § i k.p.k.

wierdzić, nowienia sprawie służą do >gą być wcześniej ujawnić ach, ale ach nie :uratora dużym słniania tdniona i Anny owany, od tym •rał tam stoi to iał nie IJIO z 9 osoba, | także onego takie idek),

ć id

est # kani* rzeba

my*®

. dokonać ich oględzin i stwierdzić, czy zawierają nagrane zapisy z | .1^’ Wych rozmów. Z twierdzenia zaś obrońcy z treści zażalenia, że mało I ^ dopodobnym było, aby w miejscu, w którym postanowiono o tym I izukaniu, znajdowały się rzeczy, których wydania żądano, mogłoby P^j._ać to, że dowody popełniania przestępstwa musiały zostać już wcześniej j przeniesione lub - od początku ukryte w innych miejscach. W zestawieniu I że obrońca twierdzi również, iż nie ma prawdopodobieństwa, że I podejrzany dokonał zarzucanego mu przestępstwa, czyli go nie dokonał, I popada on w swego rodzaju sprzeczność logiczną, którą zauważa również I prokurator w treści swojego pisma z 9 lipca 2014 roku (data wpływu). | oczywiście, Sąd rozumie, że obrońca przedstawił te dwie kwestie w ten sposób, aby wykazać całkowity według niego brak przesłanek co do jednej, jak i -! drugiej, okoliczności, i trudno byłoby mu to zrobić inaczej, jeżeli chciał się odnieść do tych dwóch kwestii, ale jego zarzuty w obu przypadkach są chybione, bowiem przesłanki te, co wykazano powyżej, istnieją w obu tych przypadkach. Uzasadnienie również zauważa prokurator (pismo z 9 lipca 2014 roku - data wpływu), że niezrozumiałe jest twierdzenie skarżącego, iż wszystkie przedmioty zabezpieczone pod adresem: ulica Różana 30 w Oborze (województwie dolnośląskim) należały do Anny Pawłowskiej, gdyż przeczy temu oświadczenie jednego ze świadków obecnych podczas czynności przeszukania oraz jego zeznania po tej czynności, że urządzenia elektroniczne należą do niej i Marka Andrzeja Falenty.

Po zapoznaniu się z protokołem kwestionowanej czynności Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości w sposobie jej przeprowadzania, szczególnie

naruszenia art. 227 k.p.k. Inne zaś okoliczności podnoszone przez obrońcę, także - na posiedzeniu w dniu dzisiejszym, dotyczą już postępowania prokuratury po dokonaniu przeszukania, więc nie wpływają na początkowe postanowienie z 24 czerwca 2014 roku oraz czynności faktyczne w wykonaniu tego orzeczenia.

Na koniec należy wyjaśnić kształt rozstrzygnięcia Sądu w tej sprawie. Treść przepisu art. 236 k.p.k. wskazuje, że zażalenie przysługuje na postanowienie dotyczące przeszukania, nie - na czynność faktyczną samego przeszukania. Więc Sąd, utrzymując skarżone orzeczenie w mocy co do przeszukania, uznaje jednocześnie, jak w tej sprawie, że przeszukanie to zostało zarządzone tym postanowieniem między innymi zasadnie i legalnie, a sama czynności przeszukania — wykonana w szczególności prawidłowo, chociaż przepis powyższy nie wskazuje dokładnie tych przesłanek, jak w przypadku art. 246 § 1 k.p.k., dlatego tez me trzeba o nich wspominać w sentencji

rozstrzygnięcia.

(i 3*