P6068810

P6068810



przedstawiany jest w formie stypizowanej i najbardziej czytelnej. Od XV w. wyst. w Polsce h. złożony, konstruowany przez podział poła zgodnie z porządkiem wywodu genealogicznego - pole pierwsze (prawe dolne) mieści herb ojczysty, pole drugie (lewe górne) macierzysty, pole trzecie (pod polem pierwszym) herb babki ze strony ojca i pole czwarte (pod drugim) herb babki ze strony matki. Strona herbu określana jest z pozycji rycerza trzymającego tarczę. H. mogą towarzyszyć-* korony rangowe i kapelusze heraldyczne (zob. — insygnia herbowe duchowieństwa — insygnia herbowe świeckie).

hermy: 1. herma jońska, 2.. herma saska

jońskiej przeważnie towarzyszą elementy odpowiednich porządków klasycznych). Pod wpływem wzorników C.Florisa pojawia się tzw. h. saska - umieszczona na pi-lastrze półpostać męska z założonymi rękami (na Śląsku od ok. 1570). 3) w złotnic-twie h. (relikwiarz hermowy) rodzaj metalowego relikwiarza w formie popiersia pojawiający się w średniowieczu oraz w czósach nowożytnych.

horror vacui dosl. „lęk pustki”, sposób zakomponowania płaszczyzny, charakteryzujący się ornamentalną hipertrofią, wyjątkowym bogactwem dekoracji szczelnie wypełniających daną kompozycję, często przekraczających jej ramy.

I

1CHTHYS — ryba

1HS błędna transliteracja łacińska monogramu imienia Jezusa IX£, używana już od czasów Justyniana II (VII -VIII w.), rozpowszechniona m.in. przez św. Bernarda ze Sieny (zm. 1444 r.). W czasach nowożytnych litery HIS używane były również jako inicjały zdań: lesus Honunwn Salwator (Jezus Zbawiciel ludzi) i In Hoc Signo lyiricĘs) (pod tym znakiem [zwyciężysz]) i w tym znaczeniu pojawiały się na przedstawieniach embiematycznych itp. Monogram IHS stanowi też skrót nazwy Towa-

godło jezuitów, koić. Si. Piotra I Pawia w Krakowie


herma w starożytnej Grecji posąg bóstwa (początkowo tylko Hermesa) w formie popiersia ustawionego na czworokątnym piedestale, rozszerzającym się ku górze. H. przejęła została przez sztukę rzymską, ponownie pojawia się w okresie renesansu. W sztuce nowożytnej występuje zazwyczaj jako pilaster hermowy - przyścienny element arch. nawiązujący swą formą do hermy greckiej, początkowo występujący głównie w Niderlandach, rozpropagowany przez wzorniki H. Vredemana de Vries. Odmiany h. to: herma parzysta (o dwóch głowach), h. męska inaczej dorycka oraz h. żeńska - jońska (h. doryckiej oraz


rzystwa Jezusowego (ten Humilis Socie-tas): wpisany w tarczę słoneczną używany był jako godło jezuitów dekorujący dzieła powstałe pod patronatem tego zakonu.

ichtyoccnlaury (potwory morskie) w sztuce hellenistycznej i rzymskiej istot)' morskie, pół ludzie, pół ryby, często wyobrażane z lwimi łapami. Występują jako towarzysze bóstw morskich. Motyw L, przejęty został przez sztukę renesansu. Znaczenie mitologiczne i. nie jest sprecyzowane.

ictuyocenlaur, A Mantegna .Bitwa bóstw morskich' (fragment)

inicjał 1) litera rozpoczynająca rozdział lub poszczególne partie tekstu w rękopisach lub drukach, wyróżniająca się wielkością, kształtem, kolorem lub ornamentem. I. pojawiał się sporadycznie w póżnoantycznych rękopisach V w.; od 2 poł. VII w. uformowany przeważnie z elementów zoo-morficznych był główną ozdobą rękopisów merowióskich; w rękopisach iryjskich i karolińskich ornamentyka rozbudowała się zajmując nieraz całą stronę rękopisu. Od okresu romańskiego zaczęto umieszczać wŁ, wśród splotów liści i wstęg, postaci ludzkie, w gotyku całe sceny figuralne; 2) —• monogram,

INRI umieszczane na krucyfiksach inicjały łacińskie słów: fant Nazorcmu Rex tudocorum (Jezus Nazarenczyk. Król Żydowski).

inskrypcja— cpigraf.

instrumenty muzyczne przedstawiane w sztukach plastycznych od starożytności w związku z określonym znaczeniem symbolicznym (zob. też— vanitas): również jako atiyhut bóstw i świętych; jako rzeźbiarskie i malarskie motywy dekoracyjne używane zazwyczaj w wystroju miejsc związanych z muzyką: chórów muzycznych, salonów, teatrów, oper itp.; także prospektów organowych. W ornamentyce szerzej stosowana

jedynie harfa i lira - szczególnie w sztuce empiru.

insygnia herbowe duchowieństwa towarzyszące herooiin'tJtStpjńików kościelnych oznaki godności i urzędów, Insygnia dostojników kościelnych umieszczane są nad tarczą i za tarczą. Nad herbem papieskim, zamist hełmu umieszcza się tiarę, a. za tarczą skrzyżowane klucze św. Piotra. Nad herbem papieskim może się także znajdować czerwonozłoty parasol (sóhctiiht


23


sasesim*w



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
prapol002 PRZEDMOWA Praca mniejsza pragnie przedstawić w przystępnej formie pradzieje ziem polskich
FizykaII01801 13 piero był w ruch przeszedł, jest właśnie teraz najbardziej oddalony od miejsca rów
CONFIRMATIO oznacza sakrament bierzmowania od XV wieku w Polsce pojawia się termin bierzmowanie. Naw
Kulikowski Ciała niebieskie w heraldyce6 Dodajmy, że w tej formie jest on, jako godło herbowe, bar
skanuj0006 (278) Rysunek 8 pokazuje, że dla każdego poziomu stopy dyskontowej przedsięwziąć A jest b
IMG26a 40.    powrót żyln^do prawego przedsionka zależy od : pojemność przedsionków
strona (23) Dobrą zasadą jest operowanie dawkami leczniczymi jak najbardziej odległymi od górnej gra
IMG52 (10) Widmo WIR przedstawiane jest w postaci graficznej zależności intensywności absorpcji od&
1477623$396492577045566588149 n 2. Przedstaw w formie graficznej sektor cienia od obiektu. c se&
Wiadomo, że najbardziej korzystną sytuacją dla przedsiębiorstwa jest obniżenie kosztów, przy jednocz
jącej internatowi -*■ to pozycje rozchwytywane przez czytelników od 10 lat. Gil Buhet jest w Polsce
Celem kursu jest praktyczne przedstawienie procesu powstawania produktu w komercyjnej firmie od etap
60 (99) Forum Czytelników vVV, Urządzenie, które przedstawiam, jest owocem zadania 160 Szkoły Konst
strona (23) Dobrą zasadą jest operowanie dawkami leczniczymi jak najbardziej odległymi od górnej gra

więcej podobnych podstron