Podstawy chemii, ćwiczenia laboratoryjne8

Oznaczanie chlorków metodą Mohra

Metoda Mohra polega na bezpośrednim miareczkowaniu obojętnego roztworu zawierającego jony Cl^-, mianowanym roztworem azotanu(V) srebra w obecności chromianu(VI) potasu jako wskaźnika.

Ag⁺+CF-> AgCI^

Po całkowitym wytrąceniu jonów Cl^-,jony Ag⁺ reagują z chromianem(VI) (wskaźnik), wtedy zabarwienie roztworu zmienia się z żółtego na czerwonobrunat ne, co wskazuje końcowy punkt miareczkowania

2 Ag⁺ -ł-CrOij^- —> Ag₂Cr0₄|

Chlorek srebra i chromian(VI) srebra różnią się iloczynem rozpuszczalności (^AgCI-l>6 10^-l0,//'_Ag₇crO4 =2-10^—12). Chromian(VI) srebra jest związkiem lepiej rozpuszczalnym w wodzie niż chlorek srebra( ich rozpuszczalności wynoszą

odpowiednio *_Ag2cr0₄ = y ^Ag2^‘°⁴ , x_AgC| = ^/r_Aga ), dlatego najpierw wy

trąca się AgCI.

Metodą Mohra można oznaczać chlorki w roztworach o pH 6,5 - 10,5. Jeśli roztwór wyjściowy jest kwaśny, to zobojętnia się go najpierw wodorotlenkiem sodu wobec fenoloftaleiny, następnie dodaje się rozcieńczonego roztworu kwasu octowego do odbarwienia wskaźnika. Oznaczeniu jonów chlorkowych przeszka dzają: węglany, fosforany(V) i inne aniony, które tworzą zjonami Ag(l) w środowisku obojętnym rozpuszczalne związki.

Wykonanie oznaczenia

Odczynniki:

• AgNO, - mianowany roztwór o stężeniu 0,02 mol/dnr’

• K,Cr0₄ - roztwór 5%

Odmierzyć pipetą 10 cnv’ badanej próby, przenieść do kolby stożkowej, dudm około 1 cm' chromianu(VI) potasu i miareczkować mianowanym roztworem n lanu(V) srebra do zmiany barwy z żółtej na czerwonobrunatną.

Obliczenie wyników:

Ag⁺ +Cr-» AgCU

Z równania reakcji wynika, że 1 mol jonów Ag reaguje z I molem jonów Cl

fĄgNOa ■ '-AęNOa.; ^ęr _wóbic] 1000

/i,/*

M = 35,45 [g/mol]

^cAiiNO^^- stężenie roztworu AgNOj [mol/dm ] . >

^vAgNO-j - objętość roztworu AgNCF użytego do miareczkowania [cm¹]

Obliczając zawartość chlorków w 1 dm’ badanej próby korzystamy ze wzoru:

, _^cA^03 ^vAeN03 '^Mcr

Cl 10

Oznaczanie chlorków' metodą Volharda

Oznaczanie chlorków w obecności metali hydrolizujących np. żelaza(lll), glinu(III) oraz w obecności węglanów, fosforanów(V) czy szczawianów jest niemożliwe przy pH 6,5-10,5. W takich przypadkach można oznaczać chlorki w środowisku kwaśnym metodą Volharda. W metodzie tej wytrąca się chlorki wprowadzając nadmiar mianowanego roztworu azotanu srebra. Niezwiązane jony srebra odmiareczkowuje się mianowanym roztworem tiocyjanianu amonu (rodanku amonu). Wskaźnikiem są jony żelaza(lll) pochodzące z zakwaszonego roztworu siarczanuj!) amonu i żelaza(lll) (o tradycyjnej nazwie ałunu żelazowo-amonowego-FeNH₄(S0₄)₂’ /iH₂0). Po wytrąceniu całej ilości jonów Ag(l) pierwsza kropla nadmiaru dodanego roztworu tiocyjanianu tworzy z jonami żelaza(III) czerwony kompleks Fe(SCN)"⁺.

217