Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20095705 bmp

I> M<Quail. Iiw« tommrkm-wKi muD»vgo. Wanawa 200' ISBN 97S-K5-OI-ISI53-M, Oby WN PWN 2007

3.6. Kultura masowa i kultura popularna 75

dziej (zob. rozdział 16), doprowadziły nawet do podważenia zasadności postrzegania widowni jako masy. Głównym czynnikiem był w tym wypadku impuls zmierzający w kierunku tworzenia mniejszych, „wyspecjalizowanych” widowni, nie wspominając o użytkownikach Internetu.

3.5. Instytucja medium masowego

Pomimo wszystkich zmian technologicznych komunikowanie masowe występuje nadal w obrębie systemu instytucji mediów masowych. Termin ten, rozumiany szeroko, odnosi się do wszystkich rodzajów organizacji i działalności związanych z mediami. włączając w to ich własne, formalne i nieformalne, zasady funkcjonowania, niekiedy zaś również wymagania prawne i regulacyjne stanowione przez, społeczeństwo. Te ostatnie są wyrazem oczekiwań zarówno opinii publicznej jako całości, jak i innyc h instytucji społecznych (takich jak polityka, władza, prawo, rełigia i gospodarka). Instytucje mediów tworzyły się wokół kluczowych zadań społecznych, jakimi były rozpowszechnianie informacji i kultury, leli zakres oddziaływania pokrywa się z innymi instytucjami, zwłaszcza w miarę rozszerzania przez te ostatnie skali aktywności w zakresie komunikowania publicznego. Instytucje mediów masowych dzielą się zależnie od typu technologii (druk, film, telewizja itp.), a często różnicują w obrębie każdego z typów (np. prasa czy radio lokalne i ogólnokrajowe). Różnią się też od siebie zależnie od kraju (zob. rozdział 9) i zmieniają się w czasie. Niemniej mają one kilka cech definicyjnych, poza podstawową aktywnością, która polega na produkcji i dystrybucji „wiedzy” (informacji, idei, kultury) w imieniu tych, którzy chcą się komunikować i w odpowiedzi na potrzeby indywidualne i zbiorowe. Główne cechy instytucji mediów masowych wymienia ramka 3.4.

3.4. INSTYTUCJA MEDIÓW MASOWYCH

• Główne zadanie polega na produkcji i dystrybucji treści symbolicznych.

• Media działają w „sferze publicznej” i są stosownie regulowane.

• Uczestnictwo w charakterze nadawcy i odbiorcy jest dobrowolne.

• Organizacja jest profesjonalna i biurokratyczna.

• Media są zarazem wolne i pozbawione władzy.

3.6. Kultura masowa i kultura popularna

Typowy przekaz płynący nowo utworzonymi kanałami do nowych zbiorowości społecznych (widowni masowej) stanowił od początku bardzo zróżnicowaną mieszaninę opowieści, obrazów, informacji, idei, rozrywki i spektaklu. Jako zbiorcze określenie tego wszystkiego używano pojęcia „kultura masowa” (zob. Rosenberg, Wbite 1957). Kultura masowa odnosi się w szerszym sensie do gustów, upodobań, sposobu