Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20095714 bmp

I> M<Quail. Teorio kommikowma masonego. Wmbwi 2«>~ ISBN 97S-K5-OI-ISIS3-M, Oby WN PWN 2007

3.6. Kultura masowa i kultura popularna 77

niezależna) i masową produkcję kulturową. W Europie w XIX wieku powszechnie dokonywa! się proces odkrywania na nowo pierwotnej kultury ludowej (wyrażającej się przede wszystkim w strojach, zwyczajach, pieśniach, tańcu itp.). Przyczyny tego stanu rzeczy wiązały się często ze wzrostem nacjonalizmu, często też były częścią ruchu ludowych „sztuk i rzemiosł" i romantycznej reakcji wobec uprzemysłowienia. To ponowne odkrycie (przez klasy średnie) zbiegło się z czasie z uwarunkowanym zmianami społecznymi gwałtownym zanikiem kultury ludowej wśród klas robotniczych i chłopskich. Kultura ludowa z początku była tworzona bezrefleksyjnie, z wykorzystaniem tradycyjnych form, tematów, materiałów i środków wyrazu i zwykle pozostawała włączona w życie codzienne. Krytycy kultury masowej wyrażali często ubolewanie z powodu utraty prostoty i integralności sztuki ludowej; zagadnienie to pozostaje wciąż żywe w tych częściach świata, gdzie kultura produkowana masowo jeszcze w pełni nie zatryumfowała. Nowe, miejskie klasy pracujące Europy Zachodniej i Ameryki Północnej, odcięte od korzeni kultury ludowej, stały się pierwszymi konsumentami nowej kultury masowej. Media masowe niewątpliwie opierały się na pewnych popularnych tendencjach, inne zaś adaptowały do warunków życia miejskiego, by zapełnić pustkę kulturową wytworzoną przez industrializację. Jednak krytycznie usposobieni intelektualiści na ogół widzieli w tym tylko upadek.

3.6.2. Inne poglądy na kulturę masową

Narodziny kultur) masowej interpretowano na wiele sposobów. Na przykład Zygmunt Bauman (1972) polemizował z poglądem, zgodnie z którym to media komunikowania masowego były przyczyną powstania kultury masowej, twierdząc, że były one jedynie narzędziem kształtowania czegoś, co i tak by sic zdarzyło wskutek wzrostu homogeniczności kulturowej społeczeństw narodowych. Jego zdaniem to, co często nazywamy „kulturą masową”, jest raczej po prostu bardziej uniwersalną lub zestandaryzowaną kulturą. Kilka własność i wości komunikowania masowego przyczyniło się do procesu standaryzacji, zwłaszcza uzależnienie od rynku, dominacja wielkich organizacji i zastosowanie w produkcji kulturowej nowych technologii. To bardziej obiektywne podejście pomaga częściowo złagodzić konflikt cechujący debatę nad kulturą masową. „Problem kultury masowej” stanowił w pewnym stopniu wyraz potrzeby uporania się z nowymi możliwościami technologicznymi reprodukcji symbolicznej (zob. Benjamin 1996), które prowadziły do zakwestionowania utrwalonego pojęcia sztuki. O kulturę masową toczono spory społeczne i polityczne, nie rozwiązując jednak kwestii estetycznych.

Zagadnienie kultury masowej pozostaje kłopotliwe pojęciowo i ideologicznie, mimo prób stworzenia jej koncepcji pozornie wolnej od wartościowania. Jak dowiódł Pierre Bourdieu (2005) i inni, różne koncepcje wartości kulturowej łączą się silnie ze społecznymi różnicami klasowymi. Posiadaniu kapitału ekonomicznego towarzyszy! zwykle posiadanie „kapitału kulturowego”, który w społeczeństwach klasowych może być „wykorzystywany” dla uzyskania korzyści materialnych. Systemy wartości o gcnc-l zie klasowej wspierały niegdyś silnie wyższość kultury „wysokiej" i tradycyjnej nad więk-