PwTiR187

372 Rozdział 10

świadczonych usług hotelarskich oraz są pewną gwarancją minimum ich jakości i jeśli nie odpowiadają prawdzie, to narażają korzystających z tych usług na ryzyko pomyłki. Właśnie podobieństwo oznaczeń usług oferowanych przez nieuczciwych konkurentów jest w praktyce najczęstszym sposobem wywoływania u klienteli błędu co do pochodzenia usług, co do ich rodzaju i jakości. Takie mylące oznaczenia zatajają ryzyko, jakie nieraz wiąże się z korzystaniem z usług hotelarskich świadczonych w obiektach, które nic spełniają wymagań w zakresie wyposażenia i zakresu świadczonych usług oraz wymagań sanitarnych i przeciwpożarowych.

W hotelarstwie można też spotkać się z czynem nieuczciwej konkurencji w postaci reklamy wprowadzającej klienta w błąd i przez to mogącej wpłynąć na jego decyzję co do nabycia usługi. Ta postać nieuczciwej reklamy jest zdefiniowana w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Taką reklamę zawierającą fałszywe informacje dotyczące towaru lub usługi, trzeba odróżnić od reklamy przesadnej, która w działalności reklamowej jest zjawiskiem typowym.

W świetle ustaleń omawianej ustawy dokonanie czynu nieuczciwej konkurencji powoduje konsekwencje w postaci przede wszystkim odpowiedzialności cywilnej, ale czasem także odpowiedzialności karnej. Przedsiębiorca, którego interes został zagrożony lub naruszony tego rodzaju czynem, może dochodzić wówczas zarówno roszczeń niemajątkowych, jak i majątkowych. Może on domagać się:

•    zaniechania niedozwolonych działań,

•    usunięcia skutków niedozwolonych działań,

•    złożenia jednokrotnego lub nawet wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści oraz w odpowiedniej formie,

•    naprawienia wyrządzonej szkody,

•    wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści,

•    zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego, o ile dany czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.

Z wymienionymi roszczeniami mogą występować nie tylko przedsiębiorcy, ale również krajowe i regionalne organizacje, których statutowym celem jest ochrona konsumentów. Nie dotyczy to jednak roszczeń dotyczących naprawienia szkody oraz wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści. Jeśli dany czyn nieuczciwej konkurencji zagraża lub narusza interesy konsumentów, to także Prezes UOKiK może wystąpić z takimi roszczeniami. Przy tym na mocy ustaleń ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji organizacje konsumenckie i Prezes UOKiK mają te uprawnienia w zakresie tylko niektórych czynów i wyłączone jest w szczególności takie oznaczanie przedsiębiorstwa, które może wprowadzić klientów w błąd co do jego tożsamości.

Wybrana bibliografia

Alejziak W., Marciniec T., Międzynarodowe organizacje turystyczne, Kraków 2003.

Bąk S., Działania Unii Europejskiej na rzecz kultury i turystyki kulturowej, Warszawa 2007.

Burzyński T. (red.), Konsument na rynku turystycznym w warunkach społeczeństwa opartego na wiedzy i informacji, Katowice 2005.

Butowski L., Organizacja turystyki w Polsce, Warszawa-Lublin 2004.

Ciemiński M., Naprawienie uszczerbku polegającego na utraconej przyjemności z podróży, Kwartalnik Prawa Prywatnego nr 2/2005.

Cybula P. (red.), Prawo w praktyce biur podróży. Warszawa 2006.

Cybula P., Umowa o imprezę turystyczną, Warszawa 2005.

Cybula P., Zabezpieczenie finansowe organizatorów turystyki w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, [w:] Ochrona konsumenta usług finansowych, pod red. B. Gneli, Kraków 2007.

Czyżowicz W. (red.). Prawo celne, Warszawa 2004.

Daszewski A., Dąbrowska A., Wróblewski T., Turystyczny poradnik ubezpieczeniowy, Bydgoszcz-Warszawa 2005.

Dąbrowski A. (red.). Zarys teorii rekreacji ruchowej, Warszawa 2006.

Durićek M., Obodyński K., Syntetyczne podstawy rekreacji i turystyki, Rzeszów 2006.

Golat R., Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Komentarz, Kraków 2004.

Gordon A. (red.), Turystyka i krajoznawstwo w szkole. Poradnik, wyd. Zarządu Głównego PTTK, Warszawa 2003.

Gospodarek J., Dostęp do danych centralnej ewidencji organizatorów turystyki i pośredników turystycuiych w świetle międzynarodowych standardów prawa do informacji, [w:] Informacja turystyczna, pod red. A. Panasiuka, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego nr 429, Ekonomiczne Problemy Turystyki nr 7/2006.

Gospodarek J., Ochrona prawna marki turystycznej w świetle ustawy o usługach turystycznych z 1997 roku, [w:] Markowe produkty turystyczne, pod red. A. Panasiuka, Szczecin-Niechorzc 2004.

Gospodarek J., Prawne aspekty ruchu turystycznego, [w:] Obsługa ruchu turystycznego, pod red. B. Meyer, Warszawa 2006.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PwTiR187 372 Rozdział 10 świadczonych usług hotelarskich oraz są pewną gwarancją minimum ich jakości
PwTiR187 372 Rozdział 10 świadczonych usług hotelarskich oraz są pewną gwarancją minimum ich jakości
i świadczeniu usług, które oferowane są społeczeństwu w zasadzie bezpłatnie lub za opłatą nie
PwTiR167 332 Rozdział 10 turystyki oraz podmioty świadczące poszczególne usługi turystyczne. Odpowia
57417 PwTiR180 358 Rozdział 10 lub na ten cel przeznaczonym, które może znajdować się poza terenem o
img082 (4) Zadanie 62. Podatnik w roku podatkowym osiąga przychody ze świadczenia usług parkingowych
PwTiR164 326 Rozdział 10 Omawiając problematykę odpowiedzialności kontraktowej organizatora turystyk
PwTiR168 334 Rozdział 10 gramu imprezy rekreacyjnej, bądź taki sprzęt lub urządzenia były niesprawne
PwTiR169 336 Rozdział 10 zajęć lub imprezy rekreacyjnej. Odnosi się to w szczególności do turystyki
PwTiR177 352 Rozdział 10 ności przewoźnika za bagaż niezarejestrowany konwencja przesądza tę odpowie
PwTiR182 362 Rozdział 10 w innych pomieszczeniach hotelowych), jak również na całym terenie należący
PwTiR184 366 Rozdział 10 traktują zastaw jako jedno z ograniczonych praw rzeczowych, umożliwiające w

więcej podobnych podstron