Re exposure of DSC03331

Podsiał kompetencji administracyjnych między princepsem i senatem Buta! awjj wyraz w zarządzaniu prowincjami. Senat przyjął pod swąje kierownb twe prowincje wewnętrzne, bezpieczne, na ogół mocno zespolona i Rzym* Najważniejszymi z nich były Azja i Afryka. W prowincjach senatorskich nie stacjonowało wojsko, z wyjątkiem jednego legionu w Afryce. W ręku cwani «>■!■«! gię zarząd prowincjami niedawno zdobytymi (jak trzy Galie), walnymi strategicznie, wymagającymi stałej załogi wojskowej. Princeps miał równic! da. ty wpływ na obsadzenie stanowisk namiestników prowincji senatorskich. Sioat uzyskał formalnie umocnienie swojej władzy. Stal się najwyższym organem ustawodawczym i sądowniczym (wobec całonków stanu senatorskiego). Stopniowo w gestię senatu przeszły wybory urzędników, a stało się to kosztem komijów.

Jak w praktyce przedstawiała się j-ównontędnośc' władzy cesarza I senatu, nąjlepiej moina prześledzić aa przykładzie bida monety. Princtpt w moim imieniu bił monetę srebrną istoty senat-tylko monetę miedzianą.

Społeczne podstawy władzy Augusta były zdecydowanie konserwatywna Jeszcze bardziej nit Cezar stand się ograniczyć rolę niewolników. Z inicjatywy Augusta uchwalono w 2 r. p.n.e. ustawę ogranicsąjącą liczbę niewolników, których moina było wyzwolić na mocy testamentu, w 4 r. n.e. ograniczono wiek uprawnionego do wyzwalania i wyzwalanego. Wreszcie w 10 r. n.e. - po Uęm teutoburskiej - senat potwierdził starą ustawę, że w wypadku zabicia pana nt teranie dram mąją być skazani na śmierć wszyscy niewolnicy, którzy znąjdonB się wówczas w danin.

Teoretycznie głównym opadem władzy cesarskiej miał być stan senatordu (ordo amatarius\ W przeciwieństwie do Cezara August odnosił się z pełnym szacunkiem zewnętrznym do senatu, wsmacniąjąc nawet niektóre jego kompetencje. Senat Uczył za Augusta 600 osób, jego skład uzupełniono poprzez-swsnt niektórych ekwitów i przedstawicieli arystokracji municypalnej z Italii. Pojęde stanu senatorskiego obejmowało takie rodziny senatorów. PrzynaletnoÓć dbita-nu tyfat dńndrima. Jakkolwiek dawne urzędy republikańskie utraciły realne znaczenie, arystokracji senatorska utrzymała wszystkie swoje przywileje. Wprowadzono jednak do dąj widu nowych ludzi, niektóre rody nobilitaa wyginęły jBWW^brasajyalka wtjsu domowych i braku potomstwa. Senatorów obowiąiy-wały fomalne granice cenzusu,    wartości mfllnna sesterców. Dla zarząd

ców prowincji wprowadzono pensje, cesarz stand się natomiast uniemtólhrić uMagahwi dochody namiestników. Mimo zarezerwowania dla senatorów nąjlep-Ktych stanowisk w państwie August wyręczał się w coraz większym stopniu

pewna nieufność wobec senatorów. Nie wolno im ani opuszczać Italii, ani odwiedzać Egiptu, po senatu August miał zwyczaj przychodzić na poeie* senatorskie August czerpał tylko z Italii, **y*tokracji municypalnej; w znacznym stopniu zahamował dla Cezara awans nowych ludzi z prowincji.

Drugą podporą władzy cesarskiej miał by* ordo tąanter - stan ekwttów. Granicą cenzusu dla tąj grupy był mąjątek wartości 400 tysięcy sesterców. Spośród ekwitów rekrutowali się urzędnicy cesarscy, prokuratorowie, którzy zarządzali przede wszystkim sprawami finansowymi po przejęciu przez państwo po* boru podatków, oraz prefekci. Nąjważniąjsi z nich to dowódcy pretorianów, pnie-fircti praetorio, oraz namiestnik Egiptu, pnufectus Aegypti. Krą] ten był jakby osobistą domeną cesarza. Obawiał się on groźby uzurpacji, dla ktćnj pewna izolacja Egiptu mogła stanowić dobre podłoże. Dlatego rządzili tam tylko ekwid, oni takie sprawowali funkcje kierownicze w legionach. Ekwid mogli takie awansować do stanu senatorskiego. August obdarzał ich większym zaufaniem politycznym niż senatorów, ponieważ ekwid nie byli związani tradycjami z ustrojem republikańskim. Dalszy rozwój pryncypatu przyniósł umocnienie roli ekwitów 1 znaczne poszerzenie sprawowanych przez nich fUnkcji.

Politykę Augusta wobec plebsu miejskiego cechowała, podobnie jak Cesara, pewna nieufność i ostrożność. August uznał jednak, że oda mu zię rozładować aspiracje polityczne proletariatu poprzez urządzanie wspaniałych igrzysk i znaczne rozszerzenie rozdawnictwa zboża i pieniędzy. Polityka panem et dreanaaa znalazła wyraz w podniesieniu liczby uprawnionych do otrzymywania darmowego zboża aż do 200 tysięcy mieszkańców Rzymu. Chronić cesarza i państwo przed niebezpieczeństwem buntów proletariuszy mieli pretorianie i kohorty miejskie.

Zasadniczy krok wstecz wobec rządów Cezara można zaobserwować w polityce Augusta wobec prowincji. Ograniczył on znacznie nadawanie obywatelstwa rzymskiego mieszkańcom Imperium i zahamował proces awansu politycznego arystokracji prowincjonalną}. August utrzymał jednak cesariańzką zasadę racjonalnego wyzysku prowincji w miejsce rabunkowej gospodarki okresu republiki. Nąjlepiej obrazuje tę zasadę słynne powiedzenie cesarza Tyberiuaza. Zganił on namiestnika prowincji, który przesłał mu więcej podatków niż było wyznaczone: „Trzeba owce strzyc, a nie obdzierać ze skóry". Panowanie Augusta oznacza dalszy etap rozwoju ekonomicznego miast prowincjonalnych i kształtowanie zię tam form ustrąjn municypalnego.

Ustrój wprowadzony przez Augusta w Rzymie oznaczał ostateczny koniec republiki, chociaż długo jeszcze przetrwały jąj pozory 1 siła ideologiczna, dla której oparciem był senat. Lata określano nadal według konsulów; se względu na liczne funkcje powierzane byłym konsulom trzeba było zwiększyć ich liczby ale rządzili oni zawsze parami. Otwierała rok para konsulów eponimicznych, byli to consulea ordinarii. Pryncypat Augusta umocnił pozycję społeczną wielkich właścicieli ziemskich kosztem uboższych wolnych rolników i wskutek wyzysku pracy niewolniczą}.

3, Przemiany kulturalne za Augusta. Reformy religijne

Zainteresowania kulturalne Augusta nie były bezinteresowne, cesarz ten dążył do odw>d«enU obycząjów i starej religii po to, aby umocnić pozycję warstw

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Re exposure of DSC03336 G+jmetmz i fi nrinp« fresk z Pnniijti Opiewały one dobrodziejstwa Rzymu wobe
Re exposure of DSC03353 Popimi* nutu Wnpaąjana, realistyczny portret władcy (Neapol, Muiuuin Na
Re exposure of DSC03389 Kościoła na soborach, rozstrzygania sporów między sektami chrześcijańskimi i
Re exposure of DSC03309 szlak — iatutcbwu* prawo zaria^”"1* na igrzyskach w wydzielonych rzędac
Re exposure of DSC03310 ZAŁAMANIE SIĘ PODSTAW USTROJU RZYMSKIEGO W OKRESIE SCHYŁKU REPUBLIKI (1
Re exposure of DSC03315 Wezuwiusz. Przywódcą i organizatorem buntu był Spartakus, utalentowany stawi
Re exposure of DSC03321 wago 58 r. p.n.e. Przywrócił on pełnię praw kolegiom, natomiast Cesar będąc

więcej podobnych podstron