talowych ymi kul.
- stwier-zjawiska, s) sytua-ia części opiero z l. Nowe |_ jiem tyl- I dopiero la teren jbardziej j /tworów I azowsza, f
e przede ; ?ńską, a można I tu pro-órzyć tu j uwagi | i impor-w miedź kwestia t hyfoa w i tywanie jest do- I ię ślady >dów na ich. Je- I etalu są gliniana produk-es epoki »deł jest iedostat-cze wy-
faz tej | Ifcurowe...,
;z kulturę j wórczości westiono- [ pierwotna s. 51.
talurgicz- | 1 i n.
j wyroby , Moravć, i
ac wyko- I brązu w 1 2 ^rchaeolo-rys. 4. eksploato-ky kadłub 963, s. 506 ie la civi-estigations 966, s. 89.
| raźniej w okresie następnym. Bryłki surowca I stwierdzono w jednym skarbie z I okresu epoki [brązu, dla okresu następnego wymienić można dwa zespoły58. Dyskutowana jest funkcja bardzo częstych u nas naszyjników z I okresu epoki brązu, które zapewne pełniły też funkcję brył surowca miedzianegoS9. Rzadkie są Skarby zawierające złom brązowy, co dobrze odpowiada stosunkom [ panującym na terenach ościennych60.
Na szczególną uwagę zasługuje problem narzędzi brązowników w zespołach z 1 okresu epoki brązu. Chodzi tu o dłutka (uważane przeważnie za narzędzia do ornamentowania i wykończania -przedmiotów brązowych) oraz młoty kamienne61. Występują one w grobach kultur: unietyckiej i iwieńskiej oraz w skarbach na całym omawianym terenie. Stosunkowo najpewniejszy grób metalurga to zespół ze Skarbienie, zawierający także ozdoby złote i bursztynowe, ponadto wymienić trzeba grób z Kotli, zawierający m.in. berło sztyletowe oraz grób D z kurhanu I w Łękach Małych ze złotymi i bursztynowymi ozdobami, siekierką i sztyletem. Istnienie takich grobów oznacza społeczną akceptację producenta-brązownika, wyrażającą się wprowadzeniem tego zajęcia do zespołu wyobrażeń o świecie pozagrobowym ®2. Również w skarbach dłuta występują niekiedy z tego rodzaju przedmiotami (Wąsosz, Przysieka Polska, Wrocław-Gądów). Na sąsiednich terenach tak bogate zespoły z narzędziami metalurgów należą do rzadkości63. Występowanie przedmiotów o znacznej wartości oraz przedmiotów, stanowiących zapewne oznaki prestiżu społecznego64, w
68 W. Sarnowska: Kultura unietycka..., s. 352 oraz J. Kostrzewski: Wytwórczość metalurgiczna..., s. 184.
“ Por. J. Dąbrowski: Zabytki metalowe.., s. 70 i n. oraz W. Sarnowska: Kultura unietycka..., s. 91 i n.
**J. Kostrzewski: Wytwórczość metalurgicz
na.., s. 184. Dla I okresu epoki brązu wymienić można np. skarb z Wrocławia-Pilczyc (W. Sarnowska: Kultura unietycka..., s. 243 i n., ryc. 89), por. też V. Furmanek: Bronzovś industrie stfedodunajskć mohylovć kultury na Moravć, „Slovenska Archeologia” T. XXI, 1973, s. 132. w
c) W. Sarnowska: Kultura unietycka.., s. 63 i n. •* W. A. von Brunn: Frlłhe soziale Schichtungen im Nordischen Kreis und bei den Germanen, „Fest-schrift des Rómisch-Germanischen Zentralmuseums in Mainz”, T. III, 1953, s. 24 1 n.
n Na podobieństwa z kurhanem w Leubingen zwracano już uwagę, por. K. H. Otto: Soziologisches zur Leubinger Gruppe der Aunjetitzer Kultur, „Ausgrabun-gen und Fundę”, T. 3, 1958, s. 209.
** O wartości przedmiotów złotych por. K. Rands-borg: Social Stratillcatlon in Early Bronze Age Den-mark, „Praehistorische Zeitschrift” T. 49, 1974, s. 46 i n, a o symbolach pozycji społecznej w kulturze unietyckiej np. G. B i 11 i g: Das Prunkbeil von Schweta, „Arbeits- und Forschungsberichte zur sachsischen Bo-dendenkmalpflege”, T. 6, 1957, s. 285 i n.
połączeniu z omawianymi tu narzędziami, ma dla omawianego tematu duże znaczenie. Brak tego rodzaju grobów z II okresu tłumaczyć należy chyba zmianą rytuału pogrzebowego. Natomiast z obu okresów znamy już skarby zawierające wytwory z jednej pracowni (odlane w tej samej formie, wykonane z identycznego stopu)65.
Przedmioty nie wykończone lub nie udane w odlewie są stosunkowo rzadkie66, podobnie jak obiekty reperowane. Można już odnotować szereg typów ozdób narzędzi i broni, wykonywanych na omawianym terenie, przy czym są to także typy, obrazujące pewną inwencję miejscowych twórców w dziedzinie przetwarzania przejmowanych wzorów 07. Analizy chemiczne wykazują niejednokrotnie stosunkowo dobre przygotowanie surowca, a wykonanie szeregu wytworów lokalnych wymagało wielkiego kunsztu w zakresie odlewnictwa, kucia i zdobienia (np. berła sztyletowe typu wielkopolskiego czy szpile z tulęjkowatą główką). Unifikacja wytworów wyraża się głównie podobieństwem ich kształtu a w mniejszym stopniu — ornamentyki, wymiarów i ciężaru, choć dodać trzeba, że zagadnienia te (oprócz analizy typów) nie były szerzej rozważane66. Skali tej miejscowej produkcji, a zwłaszcza proporcji między wytworami lokalnymi a importami, na razie ustalić nie można.
Wraz z pojawieniem się kultury łużyckiej rozpoczyna się proces wyraźnego unifikowania wytworów metalowych na całym zajętym przez nią obszarze. Wytwórczość metalurgiczna rozwija się bardzo silnie; rozmaite dowody wykazują, że już w III okresie epoki brązu uprawiano ją na niemal całym terenie tej kultury — wyłączyć tu należy tylko Ziemię Chełmińską, Mazowsze, Podlasie i Lubelszczyznę, przy czym stopniowo obejmuje ona później i te obszary, dopiero jednak w okre-
1
•s Por. W. Sarnowska: Kultura unietycka...,
s. 88 i n.; A. Gardawski i K. Wesołowski: Zagadnienia metalurgii kultury trzcinieckiej w świetle „skarbów” brązowych z Dratowa, pow. Puławy i Rawy Mazowieckiej, „Materiały Starożytne”, T. I, 1956, s. 70
n. oraz H. W i klak: Naramienniki z Borówka, pow. Łowicz, „Wiadomości Archeologiczne”, T. XXX, 1964, s. 313 i n.
MJ. Kostrzewski: Wytwórczość metalurgicz
na..., s. 181 i n.
87 J. Kostrzewski: Wytwórczość metalurgiczna..., s. 179 i n; W. Sarnowska: Kultura unietycka..., s. 66 i n. oraz M. Gedl: Kultura przedłużycka..., s. 85.
68 Próby K. Tihelki (Hort- und EinzełfUnde der Uneticer Kultur und des Vetefover Typus in Mahren, „Fontes Archaeologici Morav".cae”, T. IV, 1965, s. 72 i n) oraz A. Mozsolłcs (Bronze- und GoJdfunde des Kar-patenbeckens — Depotfundhorizonte von Forró und Opalyi, Budapest 1973, s. 86 i n.) zdają się wskazywać na małą szansę ustalenia jakiejś ówczesnej, szerzej stosowanej, tego rodzaju jednostki.