skanowanie0029

Specjalizacja i wytwory błony komórkowej

one w skład cytoszkieletu komórki i wiążą się z błoną komórkową przez kompleks białek transbłonowych z rodziny wspomnianych już kadheryn. W wiązaniu mikro-filamentów do błony komórkowej w rejonie połączenia przylegającego pośredniczą kompleksy białkowe kateniny. Wiążą one grupy karboksylowe kadheryn z diamentami aktynowymi. Błony sąsiadujących komórek w miejscu połączenia przylegającego są ze sobą związane białkami integralnymi z grupy kadheryn. W połączeniu biorą udział przede wszystkim a-, (i- i y-kateniny.

pc!2.9. Fotografia mikroskopowo-elektronowa przez przekrój dwóch fragmentów miocytów blach z macicy ludzkiej, związanych połączeniami przylegającymi. Połączenia przylegające opasują ^Mówicie komórki podobnie jak spinający pas. Pasmowe połączenia przylegające, jeżeli zajmują sze-obszary, nazywane są obwódkami przylegania lub strefami przylegania (Stp)

iStan konformacyjny białek, połączeń przylegających, zależy od stężenia jonów mpptymalne stężenie tego jonu w przestrzeni międzykomórkowej utrzymuje pnedni stan konformacyjny białek w rejonie międzykomórkowym, gwarantu-I:spójność komórek w tkance. Właściwości spoinowe połączeń przylegających, od jonów wapnia, są wykorzystywane przez cytologów do izolowania ko-^^Biysocjacji). W tym celu traktuje się skrawki tkanek związkami komplekso-■Wfni o właściwościach chelatujących, np. wersenianem sodu (sól sodowa kwasu ■owdiaminotetraoctowego, EDTA), który wykazuje właściwości wiążące jony ■■■rartościowe, głównie wapń. Po inkubacji tkanek z kompleksonem, EDTA, tkan-■nzpadają się na pojedyncze komórki. Komórki mięśnia sercowego - kardiomio-^^Łpołączone ze sobą biegunowo i bocznie. Połączenia przylegające w mięśniu Hswym tworzą długie i skomplikowane złącza w rejonie tzw. wstawki interkalar-wiążącej bieguny sąsiednich miocytów w długie włókna (zespołów kardiomio-Hfiw nie należy mylić z włóknami mięśni szkieletowych). W miejscu połączenia ■legającego filamenty aktynowe sarkomerów, obecnych w miocytach serca, wią-Kę za pośrednictwem połączenia przylegającego z błoną komórkową (ryc. 3.2.10).

■ Itołączenia septalne występują przede wszystkim w błonach komórkowych Berząt bezkręgowych. Błony komórkowe komórek związanych połączeniami sep-ifcrnmi przylegają do siebie na długich odcinkach i mają przebieg równoległy. W re-^^^ppołączeń septalnych, błony komórkowe są połączone kompleksem białek, ^Łpominającym na przekroju poprzecznym strukturę drabinkową. Przestrzenie ■gdzykomórkowe w rejonie połączeń septalnych są przepuszczalne dla specyficz-