skanowanie0030

Specjalizacja i wytwory błony komórkowej

ene w skład cytoszkieletu komórki i wiążą się z błoną komórkową przez kompleks białek transbłonowych z rodziny wspomnianych już kadheryn. W wiązaniu mikro-Hamentów do błony komórkowej w rejonie połączenia przylegającego pośredniczą kompleksy białkowe kateniny. Wiążą one grupy karboksylowe kadheryn z filamen-n aktynowymi. Błony sąsiadujących komórek w miejscu połączenia przylegającego są ze sobą związane białkami integralnymi z grupy kadheryn. W połączeniu bio-■ udział przede wszystkim a-, fi- i y-kateniny.

•c. 12.9. Fotografia mikroskopowo-elektronowa przez przekrój dwóch fragmentów miocytów jaJdch z macicy ludzkiej, związanych połączeniami przylegającymi. Połączenia przylegające opasują Hhowicie komórki podobnie jak spinający pas. Pasmowe połączenia przylegające, jeżeli zajmują sze-■fe obszary, nazywane są obwódkami przylegania lub strefami przylegania (Stp)

Stan konformacyjny białek, połączeń przylegających, zależy od stężenia jonów ^HL Optymalne stężenie tego jonu w przestrzeni międzykomórkowej utrzymuje ■%x>wiedni stan konformacyjny białek w rejonie międzykomórkowym, gwarantując spójność komórek w tkance. Właściwości spoinowe połączeń przylegających, Bieżne od jonów wapnia, są wykorzystywane przez cytologów do izolowania koparek (dysocjacji). W tym celu traktuje się skrawki tkanek związkami komplekso-■*wymi o właściwościach chelatujących, np. wersenianem sodu (sól sodowa kwasu ■pienodiaminotetraoctowego, EDTA), który wykazuje właściwości wiążące jony feruwartościowe, głównie wapń. Po inkubacji tkanek z kompleksonem, EDTA, tkan-Bi rozpadają się na pojedyncze komórki. Komórki mięśnia sercowego - kardiomio-■sty są połączone ze sobą biegunowo i bocznie. Połączenia przylegające w mięśniu Bnowym tworzą długie i skomplikowane złącza w rejonie tzw. wstawki interkalar-:££§, wiążącej bieguny sąsiednich miocytów w długie włókna (zespołów kardiomio-wstów nie należy mylić z włóknami mięśni szkieletowych). W miejscu połączenia polegającego filamenty aktynowe sarkomerów, obecnych w miocytach serca, wią-hb się za pośrednictwem połączenia przylegającego z błoną komórkową (ryc. 3.2.10).

■ Połączenia septalne występują przede wszystkim w błonach komórkowych Bńerząt bezkręgowych. Błony komórkowe komórek związanych połączeniami sep-knymi przylegają do siebie na długich odcinkach i mają przebieg równoległy. W re-[jjprach połączeń septalnych, błony komórkowe są połączone kompleksem białek, ^■fpominającjun na przekroju poprzecznym strukturę drabinkową. Przestrzenie ■ędzykomórkowe w rejonie połączeń septalnych są przepuszczalne dla specyficz-