tele0024

Metody cyfrowe w teledetekcji wano wiele metod jakościowej i ilościowej oceny roślinności naturalnej i upraw rolniczych. W widzialnym zakresie skład promieniowania odbijanego od zdrowych roślin jest zdeterminowany obecnością barwników (głównie chlorofilu), które absorbują energię w procesie asymilacji. Promieniowanie z zakresu bliskiej podczerwieni jest silnie odbijane, za co odpowiedzialne są struktury wewnętrzne aparatu asymilacyjnego - ściany komórek znajdujących się w liściach oraz w igłach.

Indeksy wegetacyjne, jako mierniki ilościowe, mogą być stosowane do określania stanu (jakości) I biomasy roślin zielonych. Do ich wyznaczania wykorzystuje się obrazy satelitarne

0 różnej rozdzielczości przestrzennej: NOAA AVHRR, LANDSAT TM oraz MSS, SPOT HRV/XS

1 wiele innych, które rejestrują zakresy promieniowania czerwonego (RED) oraz podczerwonego (NIR - Near-lnfrared). Oprócz biomasy, indeksy wegetacyjne są także podstawą do oceny zmian w środowisku, powstających na przykład z powodu długotrwałej suszy, a także do oceny stopnia degradacji gleb. Inne zastosowania indeksów spektralnych wynikają z konieczności radiometrycznego wyrównywania (korekty) obrazów cyfrowych, co ma na celu usunięcie wpływu topografii terenu oraz niejednakowego oświetlenia scen rejestrowanych w różnych terminach.

Istnieje wiele indeksów wegetacyjnych. W literaturze można znaleźć około 50 różnych przykładów. Wyróżnia się indeksy wyrażające nachylenie linii (slope-based) łączącej początek układu współrzędnych w dwuwymiarowej przestrzeni odpowiedzi spektralnych z punktem reprezentującym dany piksel (rys. 3.33) oraz indeksy wyrażające odległość piksela (distan■ ce-based) od tzw. linii gleby (soll linę)¹.

KANAŁ A (wartości w pikselach)

Rysunek 3.33. Indeksy wegetacyjne wyrażające: a - nachylenie, b - odległość. Oś X oznacza wielkość odbicia promieniowania podczerwonego, natomiast oś Y wielkość odbicia promieniowania czerwonego. Punkt umieszczony w tej dwuwymiarowej przestrzeni odpowiedzi spektralnych reprezentuje wartości zapisane w odpowiadających sobie pikselach dwóch obrazów cyfrowych, to jest kanałów spektralnych (IDRISI32. Guide to GIS and Image Processing, Vol. 2, 1999 - zmienione)

124

Pomijamy inną grupę indeksów, które są wyznaczane za pomocą tzw. transformacji ortogonalnych (orthogonal transformalions).