WA308Y0 II10105 POCZATKI SZTUKI258 I djvu

254-

sam sposób Darwin chce objaśnić i ten fakt, że „rasy cizi-kie^u—do których zalicza Murzynów i Hottentotów—przedstawiają tak wdzięczny materjał pod względem uzdolnień muzycznych.

Formy muzyczne, jak widzieliśmy, rozwijają się przeważnie i przedewszystkim w kierunku rytmu; zjawisko to będzie dla nas zupełnie zrozumiałym, skoro pamiętać będziemy o ścisłym związku, łączącym muzykę z tańcem. Har-monja zaś rozwija się bardzo powoli i niewyraźnie. W muzyce ludów⁷ myśliwskich wysokość tonów jest chwiejna i niema jeszcze określonych odległości (interwali). Jakąż drogą tedy doszedł człowiek do utworzenia ściśle określonej skali muzycznej? - G.urney zwraca uwagę na to, ze „gdy pragniemy jakiemuś doi głębi nas wzruszającemu uczuciu dać wyraz uroczysty i pełen emfazy, wówczas nie tylko potęgujemy dźwięczność naszego głosu, zbliżając si’e prawie do tonów muzycznych, lecz jednocześnie i skala (register) głosu naszego mimowoli zamyka się w ważkich granicach pod względem wysokości tonu. Potęgując bowiem dźwięczność głosu, instynktownie wybieramy te kilka nut, które najmniej nasz głos nużą i wyczerpują, tak iż mimowoli ciążymy ku monotonji “ *). Z drugiej znów strony Tylor przypuszcza, że pierwsza określona gama muzyczna powstała wskutek użycia instrumentów muzycznych. „Do wynalezienia jednej z najprostszych skal muzycznych pobudził człowieka prastary instrument muzyczny, mianowicie trąba, która u leśnych plemion Ameryki Południowej i Afryki posiada kształt długiej rurv z drzewa lub kory drzewnej. Na trąbie takiiej wygrać można szereg nut, które moglibyśmy oznaczyć jako c, e, g, c. Ta naturalna skala zawiera już w sobie najuważniejsze odległości muzyczne/a mianowicie oktawę, kwintę, kwartę i tercję **).— Szkoda wielka, iż wiadomości nasze o pierwotnej muzyce

*) Gurney, 454.

**) Tylor, Anthropology, II ed. 291, 292.

http://rcin.org.pl