087 (2)

Kurs Podstawowy SIMATIC S7

• sprawdzenie układu czasowego A Tl i przepisanie tego stanu na wyjście = Q 4.0.

Najczęściej w praktyce nie zachodzi potrzeba wykorzystania wszystkich funkcji realizowanych przez układ czasowy: wystarczy tylko wyzwolić dany układ i badać stan jego wyjścia. Program realizujący powyższe funkcje zapisany w języku LAD ma postać pokazaną na rysunku 3-14.

PC1S : Układ czasowy

333EH3C ^: Zastosowania układu csasowago

	Tł
10.0 1 1	S PEXT S Q	Q4 r
I 1	S PEXT S Q
SST330S -	TV 81	- ??. ?
	R ^BCD

?C1S : Układ czasowy

: Zastosowania układu czasowago

Ł SSTI30S

Rysunek 3-14. Niepełny opis układu czasowego.

Jak widać jeżeli program ten zostanie zapisany w języku LAD, a następnie przedstawiony w języku STL to umieszczonych w nim zostanie szereg instrukcji NOP O. Instrukcja ta nie powoduje wykonania żadnego działania, lecz jest zastosowanie jest konieczne jeżeli program napisany w języku STL ma być „przetłumaczalny" do postaci LAD.

Porównując programy zapisane w języku STL (z rysunku 3-13 i 3-14) widać, że instrukcje NOP O zastępują operacje wykonywane na niewykorzystanych wejściach układu czasowego (zerowanie, odczyt bieżącej wartości).

Jeżeli omawiany układ czasowy miałby zostać zapisany bezpośrednio w języku STL to jego opis miałby postać przedstawioną na rysunku 3-15.

FC1S : Układ czasowy

^TLUłłłł'1 : Zastosowanie układu czasowego

A I 0.0

L S5T#30S

SE T 1

ATI = Q 4.0

Rysunek 3-15. Opis układu czasowego w języku STL.

Porównując programy z rysunków 3-13 i 3-14 widać, że te same funkcje można zapisać przy pomocy 5 rozkazów. Programu zapisanego na rysunku 3-14 nie będzie można przetłumaczyć do postaci LAD.

Na podstawie powyższego przedstawienia widać, że język STL jest bardziej optymalny w porównaniu z językiem LAD, jego wadą może być trudniejsza analiza.

INTEX Sp. z o.o. Centrum Szkoleniowe Systemów Automatyki 111-11