średniowiecza, a w pozostałych częściach świata aż do pierwszej wojny światowej - przypisują pierwszoplanową rolę ideologii i technikom inicjacji. y^—. ....
Na ogół przez, [inicjację rozumie się zespół obrzędów i pouczeń ustnych zmierzających do radykalnej modyfikacji statusu religijnego i społecznego inicjowanego podmiotu, filozoficznie rzecz biorąc, inicjacja jest równoważna z ontologiczną przemianą porządku egzystencjalnego. Po zakończeniu swych prób neofita cieszy się egzystencją zupełnie inną niż przed inicjacją: stał się innym. Spośród różnych kategorii inicjacyjnych dla zrozumienia człowieka przednowoczesnego szczególnie ważna jest inicjacja okresu dojrzewania. Obrzędy przejścia - tam gdzie istnieją - są obowiązkowe dla wszystkich młodych członków plemienia. Aby mieć prawo zostania dopuszczonym między dorosłych, młodzieniec musi stawić czoło wielu próbony injjcfacyjnym: dzięki tym obrzędom i zawartym w nich objawieniom będzie uznany za odpowiedzialnego członka społeczeństwa. Inicjacja wprowadza nowicjusza zarazem do wspólnoty ludzkiej i w świat wartości duchowych.
| Poznaje on zachowania, techniki i instytucje dorosłych, ale także mity i święte tradycje plemienia, imiona bogów i historię ich dzieł; poznaje zwłaszcza mistyczne relacje między plemieniem i Istotami nadprzyrodzonymi, w postaci ustanowionej na początku czasów.
Każde społeczeństwo prymitywne posiada spójny zespól tradycji mitycznych, pewną „koncepcję świata”, jktóra właśnie jest stopniowo odsłaniana nowicjuszowi w trakcie jego inicjacji. Nie chodzi tylko o pouczenie we współczesnym tego słowa znaczeniu. Neofita staje się godny świętej nauki dopiero po duchowym przygotowaniu. Albowiem wszystko to, czego dowiaduje się o świecie i egzystencji ludzkiej, me stanowi „wiedzy” w znaczeniu przydawanym temu słowu dziś - informacji obiektywnych, dających się w nieskończoność poprawiać i wzbogacać. Świat jest dziełem Istoty nadprzyrodzonej; dziełem boskim, a przez to świętym w samej swej strukturze. Człowiek żyje we Wszechświecie, który - nadprzyrodzony z pochodzenia - jest również święty w swej „formie”, niekiedy nawet w swej substancji. Świat ma pewną „historię”: jego stworzenie przez Istoty nadprzyrodzone i wszystko to, co nastąpiło później, a mianowicie: przybycie herosa kulturowego lub Przodka mitycznego, ich działalność kulturowa, przygody demiurgiczne, wreszcie ich zniknięcie.