47909 skanuj0002 (26)

3.1. Ogólne zasady planowania zagospodarowania turystycznego

-    plany miejscowe (obejmujące miejscowość lub zespól miejscowości);

-    regionalne;

HB krajowe.

Na ogól zagadnienia turystyczne są częścią składową szerzej pomyślanych planów, jednak czasami są opracowywane jako samodzielne plany (np. we Francji i w Polsce w latach 60.).

Przykłady krajów rozwijających w sposób planowy zagospodarowanie turystyczne

Przykładem kraju, który niemal od podstaw rozwinął zagospodarowanie turystyczne w sposób planowy jest Malezja. Juz w 1972 r. w Malezji powstała instytucja rządowa „Tourist Development Corporation” (TDC), która podzieliła kraj na sześć regionów planowania turystycznego: Penang-Langkawi Perak, Kuala Lumpur-Malacca, Kota Baha-ru-Terengganu, Kuantan i Johor [Wong 1988]. Jednak wkrótce te wstępne ustalenia uległy zmianie i opracowany w 1975 r. „Plan Rozwoju Turystyki” zakłada! utworzenie w Malezji 8 regionów turystycznych, połączonych ze sobą korytarzami infrastrukturalnymi [Opper-mann 1992, 228]. Jednym z priorytetów przyświecających autorom podanych wcześniej planów było doprowadzenie do dekoncentracji bazy hotelowej, która w blisko 30% była w tym czasie skupiona w Kuala Lumpur. Kierując się wytycznymi przyjętego planu już wkrótce w stanie Pahang nad Morzem Południowochińskim zaczęto budować kilka wielkich hoteli. Zgodnie z przyjętym planem pierwsze hotele otwarto w początkach lat 80., a do 2000 r. miało być oddanych kolejnych 26 obiektów hotelowych⁵⁵.

Innym państwem pozaeuropejskim, które w sposób planowy postanowiło rozwijać gospodarkę turystyczną jest Meksyk. Rozwój „przemysłu turystycznego” zapoczątkowano w nim w latach 60. i 70. i był związany z uzyskaniem funduszy z Banku Światowego, z którego środków wybudowano duże centra turystyczne na wybrzeżu Oceanu Spokojnego (Loreto na Półwyspie Kalifornijskim oraz Puerto Escondido i Ixtapa-Zihua-tanejo na południowy wschód i północny zachód od Acapulco), jak również w Cancńn nad Morzem Karaibskim [Gormsen 1982]⁵⁶.

Kolejnym krajem, który w ostatnich latach prowadzi bardzo aktywną politykę turystyczną, w tym również w zakresie planowania przestrzennego, jest Tunezja. Jednym z głównych regionów turystycznych stała się w niej wyspa Dżerba, która poczynając od 1987 r. zaczęła być w sposób planowy zagospodarowywana, w wyniku czego pod koniec lat 90. było na niej już ok. 50 dużych zespołów hotelowo-rekreacyjnych. Obok położonych na kontynencie rejonów Sousse (Susa)-Al Kantaoui (32 148 miejsc noclegowych) i Hammamet-Nabeul (27 836 miejsc noclegowych), w 1997 r. z 24 637

⁵⁵    Informacje na temat polityki planistycznej w zakresie turystyki w Malezji i w innych krajach Azji Południowo-Wschodniej zawiera artykuł J. Grocha i W. Kurka [1987] oraz teksty wspomnianego P.P. Wonga [1986,1988].

⁵⁶    Krajami Ameryki Środkowej, które w latach 80.-90. XX w. rozpoczęły działania na rzecz planowego rozwoju turystyki są m.in. Kostaryka, Barbados, jak również Dominika. Ta leżąca na Morzu Karaibskim wyspa, po utracie zysków z eksportu bananów, postawiła na turystykę, jako główne źródło dochodów, propagując przede wszystkim ekoturystykę [Cater 1995,21].

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
25072 skanuj0004 (26) 3.1. Ogólne zasady planowania zagospodarowania turystycznego 151 Jak już wspom
51726 skanuj0003 (26) 150 3. Wybrane problemy planowania zagospodarowania turystycznego miejscami no
skanuj0005 (23) 152 3. Wybrane problemy planowania zagospodarowania turystycznego jest to ze skompli
30871 skanuj0001 (27) ROZDZIAŁ 3Wybrane problemy planowania zagospodarowania turystycznego Andrzej K
skanuj0017 (26) 9.2. Planowanie zagospodarowania turystycznego 249 Ryc. 27. Zagospodarowanie turysty

więcej podobnych podstron