68377 obraz3 (35)
niewzruszony. Matka wyrwała mu więc koszulę razem ze skórą pytając, czy coś poczuł. Chłopiec odpowiedział, że Vólsung nie wzburza się z tak błahego powodu. Signy wysłała syna do chatki Sygminda, ten poddał go tej samej próbie, przed którą ulegli dwaj synowie Sygeira: kazał mu zrobić chleb z worka mąki, w którym znajdowała się żmija. Wracając wieczorem, znalazł upieczony już chleb i zapytał chłopca, czy niczego nie znalazł w mące. Chłopiec odpowiedział, że przypomina sobie, iż coś widział, ale nie zwrócił na to uwagi i wszystko zagniótł razem.
Po tym dowodzie odwagi Sygmind wziął chłopca z sobą do lasu. Pewnego dnia znaleźli dwie wilcze skóry zawieszone na murze chaty. Dwaj królewscy synowie przemienieni zostali w wilków i mogli wygrzebywać się ze swych skór tylko co dziesięć dni. Sygmind i Synfjótli przywdziali skóry, ale nie udało im się ich zdjąć. Wydawali wilcze krzyki i rozumieli język wilków. Rozdzielili się ustalając, że każdy z nich poprosi o pomoc drugiego tylko wtedy, gdy będzie miał do czynienia z więcej niż siedmioma ludźmi. Pewnego dnia Synfjótli został wezwany na pomoc i zabił wszystkich ludzi, którzy zaatakowali Sygminda. Innym razem Synfjótliego z kolei zaatakowało jedenastu ludzi, których zabił nie prosząc o pomoc Sygminda. Wtedy ten rzucił się niespodziewanie na Synfjótliego i ugryzł go w gardło, ale wkrótce udało mu się je wyleczyć. Na koniec dotarli z powrotem do swej chaty i czekali, aż przyjdzie chwila uwolnienia się ze zwierzęcej powłoki. Gdy nadszedł ów moment, zrzucili wilcze skóry. Ten epizod położył kres inicjacji Synfjótliego, który mógł już wtedy pomścić śmierć Vólsungów1.
Inicjacyjne tematy są oczywiste: próba odwagi, odporność-na cierpienia fizyczne, po których następuje magiczna przemiana w wilka. Ale redaktor Vól$ungasaga nie był już świadom pierwotnego znaczenia przemiany. Sygmind i Synfjótli znajdują skóry wilków przypadkowo i nie wiedzą, jak się od nich uwolnić. Przemiana w wilka - to znaczy rytualne przywdzianie wilczej skóry - stanowiła zasadniczy moment inicjacji w Mannerbund. Przywdziewając skórę wilka, kandydat przyswajał sobie jego zachowanie; innymi słowy, stawał się wojownikiem-dziką bestią, nie do pokonania i odpornym na rany. „Wilk” był przydomkiem członków indoeuropejskich bractw wojennych.
Scenariusz inicjacji heroicznych udało się ukazać również w innych Sagach. I tak na przykład w Sadze o Grettir Mocnym bohater schodzi do
121
Vólstmgasaga, rozdz. VII—VIII;
L. Weiser, Altgermanische JungUngsweihen, s. 40 nn.; O. Hofler, op. cit., $. 188 nn.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
68657 Obraz0 (35) skąd RA=-^ + qi = ql Znaki dodatnie dowodzą, że rzeczywiste zwroty reakcji RA i R
22890 obraz0 (35) dźców, a więc Libijczyków, Nubijczyków, A-syryjczyków i Persów. Mogła się ostać d
Obraz1 (35) //„.łoi, i Z- - J EA *r/?- ~ z?4 EAS~a/q2o. i • /7 _ f-A£.-//A *1- ze
Obraz3 (35) 2. /.iluw.i / elementami skoku Zajączki w ogrodzie (W <hiicwkowski, K. Wl.r/mk, IIfi
Obraz9 (35) Model 37 42 cm średnicy Symetrycznie rozchodzące się kręgi wokół centralnej rozety
Obraz2 (21) I ( iepta woda z kr.mu leci. chlapie i zaprasza dzieci. Ket Pucu. pucu. chlapa, chlapa,
Obraz4 (35) - podobieństwa warunków brzegowych,, które odnoszą się do geomet
więcej podobnych podstron