img025 (41)

Międzynarodowa ochrona praw człowieka. Zarys 109

realizacją. Dla oceny, czy środki podjęte przez strony są adekwatne do postanowień konwencji, Komitet Ministrów Rady Europy powołał Komitet Doradczy, którego członkowie będą uznanymi ekspertami w zakresie ochrony mniejszości narodowych (art. 26). Komitet może liczyć od 12 do 18 członków. Obecnie w jego skład wchodzi 18 ekspertów. Może powoływać grupy robocze, a także wizytować państwa-strony celem zapoznania się na miejscu ze stanem praw mniejszości narodowych.

• Konwencję uzupełnia Europejska Karta Języków Regionalnych i Mniejszościowych. Karta została uchwalona 5 listopada 1992 r., a weszła w życie 1 marca 1998 r. Według stanu z 25 marca 2004 r. podpisało ją 30 państw, a 17 ratyfikowało, Polska podpisała 12 maja 2003 r. Karta nie chroni osób należących do mniejszości narodowych ani grup narodowych (etnicznych). Dotyczy ochrony języków regionalnych lub mniejszościowych. W art. 1 definiuje pojęcie tych języków jako tych, które różnią się od oficjalnego języka danego państwa i są tradycyjnie używane na jego terytorium przez obywateli, którzy stanowią mniejszość. Zawiera zarówno zasady ogólne (zobowiązanie do uznania języków, respektowania ich zasięgu, popieranie ich używanie w mowie i piśmie, wspieranie edukacji), które są obowiązujące powszechnie, jak i fakultatywne metody i środki promocji języków regionalnych i mniejszościowych w oświacie, sądownictwie, mediach, władzach publicznych, kulturze, w życiu gospodarczym i społecznym. Ich wyboru dokonują państwa przystępujące do Karty, pod warunkiem, że zobowiążą się stosować 3/5 ustępów lub punktów. Celem implementacji zawartych zobowiązań państwa-strony muszą przedstawiać Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy okresowe raporty o ich polityce wobec języków mniejszościowych, które bada specjalnie powołany Komitet Ekspertów.

• Konwencja o Ochronie Osób w Związku z Automatycznym Przetwarzaniem Danych Osobowych została uchwalona 28 stycznia 1981 r., a weszła w życie 1 października 1985 r. Konwencję podpisało 35 państw, a 30 ratyfikowało, w tym Polska w dniu 10 listopada 2000 r. Celem Konwencji jest rozszerzenie zakresu ochrony praw i podstawowych wolności, w szczególności w zakresie prawa do poszanowania prywatności w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych¹¹⁰ (art. 1). Zostały tam zawarte podstawowe zasady ochrony danych, dotyczące jakości danych, które m.in. powinny być pozyskiwane oraz przetwarzane rzetelnie i zgodnie z prawem, a także gromadzone tylko dla ściśle określonych i zasadnych celów i na czas niezbędny dla realizacji celu ich gromadzenia (art. 5). W zakresie danych dotyczących pochodzenia rasowego, poglądów politycznych, przekonań religijnych, stanu zdrowia lub życia seksualnego zawarto zastrzeżenie, iż nie mogą być przetwarzane automatycznie, chyba że prawo wewnętrzne zawiera odpowiednie gwarancje ochrony. To samo stosuje się do danych dotyczących skazujących wyroków karnych (art. 6). W myśl Konwencji (art. 8) każda osoba powin-

¹¹⁰ Dane osobowe - w myśl interpretacji konwencji - to każda informacja dotycząca osoby fizycznej o określonej tożsamości lub dającej się zidentyfikować - art. 2.