712
43. LINIE KABLOWE 712
Do mocowania kabli na pomostach stosuję się wsporniki kablowe, półki i drabinki, a w niektórych przypadkach obejmy kablowa.
Istnienie lub brak osłon przed bezpośrednim promieniowaniem słonecznym oraz rodzaj i intensywność chłodzenia wpływają na obciążalność długotrwałą kabli. Wpływ ten powinno się uwzględnić już we wstępnej fazie projektowania, gdyż może on rzutować na liczbę prowadzonych linii kablowych.
Układanie kabli na terenach szkód górniczych
Podatność linii kablowych na uszkodzenia ze względu na deformacje gruntu jest różna dla takich elementów linii jak kable i mufy i zależy przede wszystkim od tego czy siły działające na linię kablową są siłami ściskającymi czy rozciągającymi.
Kable są znacznie bardziej odporne na działanie sił rozciągających niż ściskających. Siły ściskfjjce powodują powstawanie zagięć o małych promieniach: prowadzących do pęknięć powłok ołowianych lub izolacji kabla. Natomiast mufy są znacznie bardziej odporne na działanie sił ściskających niż rozciągających, ze względu na niewielką wytrzymałość połączenia żył w mufie oraz stosunkowo łatwe przesuwanie się kabla przez uszczelnienie przy wyjściu z mufy.
Uszkodzenia linii kablowych pod wpływem odkształceń terenu zależą również od rodzaju gruntu, w jakim jest ułożony kabel. Znacznie mniej uszkodzeń występuje w gruntach luźnych i podmokłych, ułatwiających przemieszczanie się kabli, niż w gruntach zwartych lub gliniastych, w których wokół kabla wytwarza się twarda warstwa.
Na awaryjność linii kablowych duży wpływ ma również rodzaj zewnętrznej powłoki kabla. Im łatwiej może się kabel przesunąć wzdłużnie w gruncie, a więc im mniejsze jest tarcie między jego powłoką a gruntem, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo jego uszkodzenia.
Na podstawie przeprowadzonych rozważań i doświadczeń eksploatacyjnych można sformułować następujące wskazówki układania kabli na terenach objętych eksploatacją górniczą:
1. Kable powinno się układać możliwie w luźnych (np. piasek) gruntach. Należy UDikać gruntów zwartych, nasypowych, gliniastych — w takich gruntach powinno się stosować znacznie grubszą warstwę piasku pod i nad kablem.
2. Kable powinny mieć gładką powłokę zewnętrzną, celowe jest stosowanie kabli opancerzonych drutem stalowym.
3. Mufy kablowe najlepiej jest umieszczać w specjalnych studzienkach, w których istnieje możliwość przemieszczeń,
4. W przypadku układania muf w ziemi korzystniejsze jest stosowanie muf żywicznych niż żeliwnych; aby zapobiec uszkodzeniom powinno się układać mufy w sposób pokazany na rys. 43.16.
Rys, 43,16, Sposób ułożenia mufy umożliwiający pozostawienie wymaganego zapasu kablowego oraz przesunięcia kabla przy wystąpieniu sił rozciągających lub ściskających {linie przerywane)
5. W przypadku wykonywania wszelkiego typu łuków na trasie kabli nie powinno się wykorzystywać minimalnego promienia zginania, lecz zostawić zapas na zaciśnięcie łuku. Wszystkie łuki powinny być jak najłagodniejsze.
6. W terenach o przewidywanych dużych odkształceniach gruntu celowe jest napowietrzne prowadzenie kabli na linkach nośnych zawieszonych na słupach.
Temat szkód górniczych omawiany jest również w rozdz. 11.
Prowadzenie kabli na linkach nośnych
Kable lub wiązki kibli można podwieszać do stalowych linek pełniących rolę elementów nośnych. Na linkach nośnych możni podwieszać kable bezpośrednio lub na drabinkach, korytkach i uchwytach [43.5],
Wyróżnić tu można prowadzenie kabli:
— wewnątrz pomieszczeń lub na krótkich odcinkach na zewnątrz (np. między dwoma halami fabrycznymi) — rys. 43.17;
— linie kablowe napowietrzne prowadzone na typowych slupach.
Rys, 43.17. Przykłady prowadzenia kabli na lince nośnej wewnątrz pomieszczeń: a) instalacja wiązkowa (dla kabli, które mogą się stykać — patrz p. 51,1,0: b) drabinki kablowe podwieszane ł — linka nośna, 2 ~ uchwyt, 3 — opaska z taśmy aluminiowej, 4 — drabinka kablowa
W pierwszym przypadku wykorzystuje się w zasadzie typowe rozwiązania stosowane w instalacjach, a podwieszanie na lince nośnej wynika przeważnie ze zbyt dużych odległości między punktami podparcia elementów, na których jest układany kabel. Przy tym sposobie prowadzenia kabli obowiązują wszystkie przepisy dotyczące prowadzenia kabli w budynkach, omówione w p. 43.1.1 i 43.1.4, a dla krótkich odcinków prowadzonych na zewnątrz dodatkowo również wymagania dotyczące odległości od ziemi wg PN-75/E-05100.
Napowietrzne linie kablowe zastępują tradycyjne sposoby prowadzenia kabli, a więc w ziemi, w kanałach lub w tunelach. Na wspólnych konstrukcjach wsporczych można prowadzić jeden lub kilka torów kablowych.
43.2. Wybór sposobu układania kabli
Sposób ułożenia kabla i jego typ powinien być dostosowany do warunków środowiskowych.
Najprostsze i jednocześnie najtańsze jest układanie kabli bezpośrednio w ziemi. Wówczas na skrzyżowaniach z drogami, torami lub innymi ciągami liniowymi układa się kable w rurach lub blokach. Należy jednak pamiętać, że ze względu
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
43. LINIE KABLOWE 712 Do mocowania kabli na pomostach stosuje się wsporniki kablowe, półki i drabink
706 43. LINIE KABLOWE punktami mocowania lub zawieszenia kabli prowadzonych na wspornikach lub uchwy
43. LINIE KABLOWE 706 punktami mocowania lub zawieszenia kabli prowadzonych na wspornikach lub uchwy
43. LINIE KABLOWE 696 nego o grubości co najmniej 0,5 mm, w kolorze niebieskim — dla kabli do 1 kV l
43, LINIE KABLOWE 696 nego o grubości co najmniej 0,5 mm, w kolorze niebieskim — dla kabli do 1 kv l
Klub przyjaciół Myszki Miki r Wybierz# popraw roazakieni tylkp tę linię, która prowadzi do wisy.
43. LINIE KABLOWE 698 Rys. 43.4. Skrzyżowanie linii kablowych: a) z innymi kablami; b) z drogą; <
Rys. 10.30. Zastosowanie łączników imadłowych do mocowania dźwigara na słupie Rys. 10J1. Konduktor d
IMG5 Zadanie 19. Do mocowania tkanin na drewnianych konstrukcjach używa się A. wk
IMG5 Zadanie 19. Do mocowania tkanin na drewnianych konstrukcjach używa się A. wk
więcej podobnych podstron