1. Otrzymywanie glikolu etylenowego na podstawie schematu (proces zintegrowany).*

koksowniczego) lub niskotemperaturowymi. W połowie Lat 80-łych nastąp* szybko rozwói procesów tzw. membranowego rozdzielania mieszanin gazowych, w tym przede wszystkim wydzielane gazu zawierającego >95% obj. H₂ z uboższych w wodór gazów odlotowych z cyklu syntezy amoniaku, z rafineryjnych procesów wodorowych lub z procesu pirolizy beznyny.

poMfttrrt)

l

tlerku etylenu|ciepto (rys.4»0

Uo4»

óeoirserHi xo

Instalacje glikolu etylenowego C rys.7.5)

1

Znaaenie praktyane mają reakcje uwodornienia: kwasów karboksylowych do alkoholi i wody

EG,

RCOOH t---~ RCH₂OH 4- H.O estrów kwasów karboksylowych do alk

RCOOR.    :RCH₂OH + R,OH

RC OCH

L*j*i

IlOtt’W rH_tO

EO

Tlenek etylenu * ieden z naibardziei reaktywnych związków chemicznych, ze względu na dużą • |ede* t noj fe. (uoi.fe łatwość pękania pierścienia epoksydowego; reaguje z wodą, HCN, HO, alkoholami i in.; największe • iCOjujg ^ znaczenie jako surowiec do produkcji glikoli i estrów, etanoloamin.    ^ HCl

inCNJ

Glikol etylenowy:

1.    produkcja żywic poliestrowych,

2.    włókien syntetycznych,

3.    rozpuszczalników,

4.    plastyfikatorów,

5.    materiałów wybuchowych,

6.    stosowany w płynach niezamarzających do chłodnic siników (40-60% r-r wodny),

7.    w instalacjach chłodniczych jako czynnik pośredni.

Duży procent tlenku etylenowego jest przetwarzany na glikol etylenowy. J^sgoTtglikolu etylenowego jest znacznie bezpieczniejszy. Jest to powodem integrggyjrocesu wytwarzania tlenku etylenowego z glikolem etylenowym. Pozwala to również na oszczędność energii - wykorzystuje się ciepło utleniania etylenu w instalacji wytwarzającej glikol. Surowcem do produkcji glikolu jest zazwyczaj surowy tlenek etylenu.

Instalacje zintegrowane mogą być nastawione tylko na produkcję BGp jak również wariant z produkcją nadmiaru fc0- produkcja równolegle 6fc>iU*.

„    ^ *ZHt

RcocH_ą -i?

fU*i-CH +IOH ’^T‘“^2V QHO_l £    ₊

RCHjNH₂ + H₂0 chlorków kwasów do aldehydów

nifrozwiązków lub amidów kwasów do amin RNOj    RNH,+ 2H.O

RCONH,^

* SUlM&L 0(x> płofcult*’.RSSR₁

RCOC1 RCHO + HCl RCOct-organicznych związków siarki do węglowodorów =i RH + R,M + 2H₂S

R-oho + ąo.

2. Przemysłowy proces uwodornienia.*

Źródła wodoru:

-    wydzielenie z gazów reformingu, hydrorafinacji, hydrodealkilowania, hydrokrakingu, pirolizy;

-    otrzymywanie z surowych gazów syntezowych pozyskanych w wyniku konwersji węglowodorów gazowych lub zgazowania pozostałości naftowych, lub węgla

Wydzielanie wodoru z gazów procesowych zakładów rafineryjno-petrochemicznych (lub z gazu koksowniczego) realizowano dotychczas przede wszystkim metodami adsorpcyinymi (lub z gazu

weroc* UJfDZfECft/OlA: ftDJOCPCYjWę"

NISCCfr E WTVftOU) f

Z termodynamicznego punktu widzeniąjjgjlgfgig^będzie ^{nryphippałn tiW<}ąfta^rfUfPIf ^^hPdnych acetylenu oraz związków nitrowych, a jjg^g^niej uwodornienie

Odpowiednio do stopnia egzotermiczności tych reakcji są stosowane określone konstrukcje i sposoby chłodzenia reaktorów przemysłowych.

Katalizatory procesów uwodornienia:

••metale z grupy VII: Ni, Fe, Co, Pd, Pt oraz podgrupy IB: Ag, Cu •tlenki Cu, Zn, Cr i in.

^katalizatory będące mieszaninami lub związkami tlenków Cu0*Cr₂0a, Zn0*Cr₂03, NiO*W0₃ •siarczki Mo, W, Ni - do uwodornienia surowców zawierających siarkę (trucizna katalizatorów metalicznych)

Katalizatory metaliczne - absorpcja węglowodorów i H₂ Katalizatory tlenkowe - zw. organiczne zawierające O i N

Stadium najważniejszym w mechanizmie z H2 jest chemisorpcja reagentów na aktywnych centrach katalizatora. Adsorpcja H2 oraz węglowodorów przebiega znacznie łatwiej na katalizatorach metalicznych. Natomiast związki organiczne zawierające tlen i azot są lepiej adsorbowane przez centra aktywne katalizatorów tlenkowych, gdyż metale (Pd, Pt, Ni) nie mają zdolności absorbowania związków polarnych ani grup funkcyjnych. Katalizatory metaliczne są stosowane w procesach selektywnego uwodornienia C-C.

Uwodornianie:

1.    Hydrokraking i hydrorafinacja

2.    Wytwarzanie cykloheksanu z benzenu