Człowiek z niepełnosprawnością intelektualną6

Aniela Korzon

Poruszając problem specjalnych przywilejów, zdecydowana większość (80) była zdania, że należą się one upośledzonym. Kolejne pytanie dotyczyło litości. Dość znaczna grupa respondentów (28) deklarowała postawę niezdecydowaną. Omawiane pytanie nawiązuje do części wstępnej ankiety, dotyczącej odczuć towarzyszących kontaktom z niepełnosprawnymi. Okazało się, że osoby, którym towarzyszyła litość przy spotkaniu — miały kontakt z ludźmi upośledzonymi umysłowo w stopniu głębszym. Dane uzyskane w badaniach pozwalają także stwierdzić, że większość uznała (52 osoby), że wymagania wobec upośledzonych „raczej nie” lub „zdecydowanie nie” powinny być takie same jak wobec pełnosprawnych.

Opierając się na powyższych wynikach badań, można bezsprzecznie stwierdzić, że w społeczeństwie nie istniejąjuż przekonania, że niepełnosprawność to kara za grzechy (tylko 8 osób mówi „raczej nie”). Jeszcze w 1993 roku były takie opinie (Ostrowska, 1994). Także J. Kruk-Lasocka (1990) oraz H. Borzysz-kowska (1997) sądzą, że jeszcze napotyka się na takie stereotypowe poglądy, błędne i krzywdzące, ponieważ brak wiedzy uzupełniany jest mitami, które wiążą upośledzenie umysłowe z karą bożą, alkoholizmem czy prostytucją rodziców.

Cechy osób z upośledzeniem umysłowym

Badani ustalili listę cech pozytywnych oraz negatywnych osób z upośledzeniem umysłowym (według częstotliwości wyboru, badani dokonywali często wyboru kilku cech):

cechy pozytywne		cechy negatywne
wrażliwi	58	drażliwi	66
weseli	46	agresywni	52
ambitni	46	słabi	48
pracowici	44	wybuchowi	42
poważni	42	nierozważni	38
silni	30	tchórzliwi	36
odważni	30	często smutni	25
spokojni	28
zaradni	24
rozważni	20

Największa grupa badanych (58) uznaje upośledzonych umysłowo za osoby wrażliwe, a ponad połowa grupy za osoby o wesołym usposobieniu i ambitne