DSCF6795
5: ----—~—— :---------------------~ --r—
S:
Muzeum: miejsce relikwii, iałoby
Freud pisze: Żałoba ma do załatwienia pewne psychiczne zadanie, ma ona odczytać wspomnienia i oczekiwania żyjącego od zmarłego. (Freud, Totem i tabu)
Muzea wciąż są również miejscami wspomnień, myśli o starych czasach, ludziach, obcych kulturach i często pamięci o własnych odłożonych, nie zrealizowanych możliwościach lub wspomnieniach o swoich przodkach. „Praca” ludzi zatrudnionych w muzeum i zwiedzających nie jest automatycznie świadomą, ale oddaje sens pracy żałobnej. Wystawiane przedmioty są wówczas tym, co zostało pozostawione, pozostało albo, czemu dało się szansę pozostania. Do tego założenie, że w porę usunięto je z użycia, uratowano przed rozkładem, czasem również za pomocą szczególnego zastosowania. Identycznie rzecz ma się w kontekstach prywatnych czy religijnych z relikwiami:
Relikwie są tym, co zachowuje się po zmarłym, żeby w imię rzeczywistości gwarantowało, że on nie wróci. Oznacza to, że dla związanego z kultem relikwii rytuału - zarówno w mitach indywidualnych jak i wierze zbiorowej - aktualna jest potęga zaginionego. 'Wiemy', mówi Freud, 'że zmarli są potężnymi władcami... (Totem i tabu, GW IX, 66). Jak świadczy o tym praca żałobna, nie jest rzeczą łatwą, pochować swoich zmarłych, jeśli próbuje się tego samemu. (Fedida 1972,371)
W muzeum można zawsze wystawiać tylko części całości, choć tak często pragnie się wystawić całość. Fantazji i rekonstrukcji zwiedzającego pozostawia się zrobienie obrazu całości na podstawie wskazówek, bodźców dydaktycznych, omówień. Strach przed oddzieleniem części można zmniejszyć tylko przez zmuzealizowanie całych areałów. Drugi świat w bagażniku. Im większe są zmuzealizowane areały, muzealizacja całości, tym silniejsza jest, jak przypuszczam, skłonność do wypchnięcia przemijalności i śmierci z przeżywania.
Dla zindywidualizowanego podmiotu konflikt powstaje pomiędzy żądaniem samookreślenia, emancypacji, trwania i nieprzewidzianej przemijalności. Indywidualna śmierć, która zawsze w mniejszym stopniu może zostać doprowadzona do nadawania sensu, staje się skandalem, do nadużywania. Nie ma miejsca na idący w parze ze śmiercią strach. Przemijalność staje się kwestią osiągnięcia. Kto nie trzyma się w dobrej kondycji, jest sam sobie winien. Ten zawsze przedwczesny koniec życia - inny styl życia skutkowałby dłuższym życiem 1 zostaje skonfrontowany z przyrostem niewypełnionej winy różnej jakości. Śmierć może być postrzegana tylko jako zniewaga i porażka. Kryteria koniecznych ograniczeń trzeba znaleźć samemu.
W dynamice koniecznego wyboru, opuszczenia akapitów życia, oddzielenia od człowieka relikwia staje się ważnym wehikułem. Jest tym, co zostaje, przejmuje funkcję reprezentacji, „uczynienia” znowu teraźniejszym, skokiem poprzez uciekający czas i osadzeniem części dla większego kontekstu, dla całości. Tym samym zmarłym ludziom jak i własnemu przeminionemu życiu przypisane zostaje
|
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
DSCF6731 Osiemnastowieczny klasycyzm 319 wał, zbierał książki i dzieła sztuki oraz polepszał metody
DSCF6778 ©wierzchnią rostyr. mchy - nasycenie wodą piechy (pęcznienie) rośliny naczyniowe - przez
DSCF6783 KREM NAWILŻAJĄCY Krem o działaniu wyrównującym dla każdego typu skóry. Nawilża i natłuszcza
DSCF6786 energię życiową konkurując w sensie większej atrakcji muzeów od innych dowolnych przyjemnoś
DSCF6700 GtUCKI C. &I«K) /. KtUCZE 130 OZNACZANIA OWAlKllV GtUCKI C. &I«K) /. KtUCZE 130 OZN
DSCF6705 ZBICKi C, SZWIDO J. Kl UCZĘ IX) OZNACZANIA OWADÓW wszy pozbawione są całkowicie skrzydeł.
DSCF6732 Stosowanie kosmetyków, kosmoceutykow Masaże ciała Zabiegi Thalasso •
DSCF6763 354 Osiemnastowieczny klasycyzm syczne skłonności Milizii wywodziły się od rewolucyjnego we
DSCF6787 Mechanizm pasywny pobierania wody przez rośliny Dzięki siłom kohezji woda w ksylemie tworzy
DSCF6701 CiaKir C. Szwtoo / Ki uc/e do oznaczania owadów i gatązto i mg rea^ gatunków tej gJJ? Morza
więcej podobnych podstron