DSCF1873

Osobowość borderline: Historia pojęciaidiagnoza zaburzenia

zieloną tapetą

Chłopiec nie miał usposobienia melancholicznego, Cieszył się zabawą, widokami miasta, jeśli nic nie pobudzało jego chorobliwego lęku przed zielenią.

Miody człowiek opanowany przez ów chorobliwy, urojony wstręt żył w ciągłej udręce, kiedykolwiek widział coś zielonego, z wyjątkiem zielonych pól lub roślin Leczyliśmy go bez powodzenia, ponieważ, niestety, tapeta, dywany czy tez niektóre nakrycia stołów w naszym domu miały w sobie odcienie zieleni Na inne tematy rozumowanie chłopca było dosyć racjonalne, był młodzieńcem bystrym i spostrzegawczym. Chorobliwe przekonanie jednak nasiliło się, trzeba było wyrzucie jego domowe ubranie i sprzedać kąpielówki. Zawsze kiedy był w mieście, znajdował coś wśród otaczających go kolorów, co podtrzymywało to jego chorobliwe uczucie. W tej sytuacji nasze wysiłki, aby go leczyć, nie trwały długo. Po dwóch miesiącach bezskutecznych prób. zasugerowaliśmy żeby powierzyć go opiece dr Ira Russell z Wmchcndon ze stanu Massachusetts, mając nadzieję, że z dala od domu. tudzież wiedząc o naszych bezowocnych wysiłkach lekarka będzie mogła mu pomóc bardziej niż my. Dr Russell zobaczyła go w naszym domu, co było krępujące i być może przeszkodziło jego zupełnemu powrotowi do zdrowia. Widzieliśmy ostatnio tego młodzieńca. Jego urojenie nadal się utrzymuje, choć nie jest już tak bardzo widoczne, zgodnie z tym co twierdzi jego ojciec. Chłopiec nie chciał do mnie podejść, obawiając się zakażenia, a ja nie podałem mu ręki, uznając to za nieterapeutyczne. Są to przypadki, kiedy 'ręce z dala’ oznacza najlepszą terapię.

Teraz trzeba przerwać ten opis ze względu na brak czasu. Podejmiemy ten temat i znajdziemy potwierdzenie w rejestrze przypadków, w którym znajdujemy wiele przypadków ukazujących ograniczenie umysłowe (circumscribed mental implicatioń). Niektóre z nich zostały sklasyfikowane jako to, co ogólnie nazywamy chorobą psychiczną [insaniiy], i niektóre przypadki zostały wyleczone. Używamy też określenia ‘pogranicze’ (borderland) z szacunku do Pana Balia, który nie tak dawno przedstawił nam uroczy wykład na ten temat. Termin ten odpowiada także ogólnej opinii, jaka panuje w medycynie po doskonałym traktacie Forba Winslowa. Niemniej jednak ostatni przypadek może być sklasyfikowany jako ograniczona lub częściowa choroba umysłowa. Nie znam przypadku, w którym człowiek obłąkany trwałby z takim uporem i stałością w swoim wypaczonym rozumowaniu. Przypadek ten stanowi prawdopodobnie początek końca całkowitego załamania psychicznego.

Nie sposób zaklasyfikować ostatni przypadek jako 'nieufność paranoidalną’⁷, gdyż stanowił on rzeczywiste przekonanie. Nie uważamy też, żeby zakres terminu był wystarczająco szeroki, gdyż większość tych przypadków nie odpowiada przeżywaniu wątpliwości, lecz stanowi mocne przekonanie. Do żadnej, nawet najbardziej realistycznej, idei znajdującej się w umysłach tych pacjentów nie są oni tak mocno przekonani, jak do realności swoich chorobliwych i błędnych mniemań. Analiza ostatniego przypadku pokazała, że chłopak ten walczyłby na śmierć i życie, żeby uchronić się przed wyobrażonym zakażeniem, jeśli doszedłby do wniosku, że nie może go zmyć. Czasami jego udręka była tak wielka, że naprawdę groził odebraniem sobie życia, by zakończyć tę mękę. Pierwszy i ostatni przypadek to przykłady pouczające, które pokazują, w jaki sposób jedna chorobliwa myśl. jak też racjonalnie uzasadnione urojenie mogą opanować umysł

Przypadki F C. i S A zostałyby sklasyfikowane przez naszych włoskich i francuskich kolegów prawdopodobnie jako należące do nieufności paranoidałnej czy też fobii dotyku¹ ², chociaż wydaje się, te stany te nie tyle cechują się chorobliwą nieufnością co chorobliwym przekonaniem Pierwszy przypadek to przypadek wyjątkowy, rzeczywisty paranoidalny lęk przed dotykiem (insaniiy of touch).

⁷ W oryg. insanities of doubllng, co odpowiada łac. terminowi Insanilas dubiosa (psychoza wątpliwości, niepewności i podejrzliwości), [przyp E. J.)

W oryg. insaniiy of doubling and touch. Chodzi zapewne o paranoidalną nieufność oraz paranoidałny lęk przed dotykiem, który mógłby być źródłem zakażenia, [przyp. E. J.)