img024

48 Eurypides • Tragedie

Pkntheus

Mów, mnie się wcale nic musisz obawiać -na sprawiedliwych gniewać się nic trzeba.

A im straszniejsza będzie twa opowieść,

Ł*5 tym srożej tego, który te kobiety

swych sztuk wyuczył, będziemy karali.

Posłaniec pierwszy Właśnie pędziłem moje stado wołów na górsktc łąki, w porze, kiedy słońce śle swe promienie i ogrzewa ziemię,

4>o gdym ujrzał kręgi trzy kobiecych chórów:

pierwszy pod wodzą Autonoc, drugi - ,

Agaue, matki twojej, trzeci - Ino.

A wszystkie spały w pełni odprężone, na wznak leżały: jedne wśród jedliny,

«s inne z głowami na posłaniach z liści

dębów; na ziemi, skromnie, nie - jak mówisz -pijane winem i dźwiękiem piszczałek, żądne w ukryciu leśnym gier Kypridy.

Wtem twoja matka zawyła śród menad, tw ażeby ze snu je rozbudzić, kiedy

ryk usłyszała mych rogatych wołów.

Strząsnęły mocny sen z oczu kobiety, stają na nogi, aż dziw, jak przystojnie, młode i stare, i panny niewinne. ms Najpierw spuściły włosy na ramiona i poprawiły swe nebrydy, w których szwy popękały; cętkowanc szaty wiążą wężami, co liżą ich twarze.

Inne w ramiona sarenki lub wilczki yx> biorą i białym karmią zwierzę mlekiem -niedawno zlegle, które zostawiły dzieci, a miały jeszcze w piersi mleko.

Wkładają wieńce z liści bluszczu, dębu, kwiatów milaksu. Któraś tyrs chwyciła, w uderza w skalę, skąd tryska prąd wody; druga zaś tyrsem pogrzebała w ziemi i wtedy źródło wina bóg otworzył.

Te, co białego pragnęły napoju, końcami palców rozdrapały ziemię

tio i miały mnóstwo mleka, a znów z tyrsów bluszczowych płyną słodkie strużki miodu. Ach, gdybyś był tam, zamiast ganić boga, sam byś modlitwą czcił go na ten widok.

Przybiegliśmy tam, wolarzc. owczarze,

7ij i tak sprzeczaliśmy się, i gadali, co one czynią i jakież to dziwy.

Jeden, co bywał w mieście, wygadany, powiedział wszystkim: „Wy, co przebywacie na halach świętych, chodźcie, a złapiemy 7jo Agaue. matkę Pentheusa, w tym szale -król się ucieszy!". Nam się wydawało, że dobrze mówi. Robimy zasadzkę, w krzakach się kryjąc. A one w tym czasie trzęsą tyrsami, opętane Bakchem, as i jednym głosem Jakcha, syna Dzeusa, Bromiosa zowią⁴¹ - cala góra z nimi, nawet zwierzęta, wszystko w szale goni.

Agaue skokiem pędziła koło mnie, więc wyskoczyłem, ażeby ją schwytać, z krzaka, za którym siedziałem ukryty.

Ona zawoła: „Suki moje szybkie, ludzie nas gonią, ci tutaj, więc za mną pędźcie z rękoma w tyrs uzbrojonymi!".

Myśmy zdołali uniknąć rozdarcia -mi one na bydło pasące się w trawie napadły ręką niczbrojną żelazem.

Ujrzałbyś jedną, jak ryczącą krowę z wzdętym wymieniem podnosi, rozrywa; inne - jak szarpią w kawały jałówki.

. m* Ujrzałbyś połcie zwierząt i racice

porozrzucane w dole, w górze: wiszą w gałęziach jodeł i krew się z nich sączy. Rogami grożą rozjuszone byki, lecz wnet padają na ziemię, zwalone 7*j przez niezliczoną ilość rąk kobiecych.

¹ Jakcka, Syna Dzsosa, Bromiosa zowi (Jakchon... t4n Diósgfinor. /Brómton ialousai) - rytualny okrzyk mistertów eteuzyfakłcli: Jakcher interpretowano jako imię boga. Tradycja czym z JzkcboM syna raz Dcrotscr. raz jej córki Fene fony, czasem Dionizosa i Aury, 'Areszcie bywa identyfikowany z samym DwiUZOtcm-BakcIrciein.