Wady postawy w tym okresie określamy jako patologiczne. Ćwiczenia korekcyjne pozwalają zapobiec dalszemu postępowaniu wady, jednak całkowita jej likwidacja jest już niemożliwa i często wymaga złożonego postępowania rehabilitacyjnego.
Potocznie skolioza rozumiana jest jako boczne skrzywienie kręgosłupa. W rzeczywistości jest to jednak zniekształcenie przestrzenne.
Odchylenie występuje w trzech płaszczyznach:
• czołowej - kręgosłup wygina się w bok: w prawo lub w lewo,
• strzałkowej - pogłębia się wygięcie kifozyczne lub lordotyczne,
• poprzecznej - następuje rotacja (obrót) kręgów, co prowadzi do powstania garbu. stadia skoliozy:
1. postawa skoliotyczna - jest to wstępne stadium wady. Występuje asymetria ustawienia barków i łopatek, niesymetryczne są także trójkąty talii, ale nie ma jeszcze bocznego skrzywienia kręgosłupa lub jest ono niewielkie. Napięciem mięśni można uzyskać pełną korekcję postawy;
2. skolioza I stopnia - jest to skrzywienie, którego kąt dochodzi do 30 stopni (wg Cobba). Zmiany dotyczą układu mięśniowo-więzadłowego bez zniekształceń kostnych. Możliwa jest korekcja bierna skrzywienia i to całkowita, natomiast korekcja czynna znaczna (prawie całkowita);
3. skolioza II stopnia - to skrzywienie o wartościach kątowych 31-60 stopni. Występują zmiany strukturalne w kręgach i krążkach międzykręgowych. Kręgosłup ulega zrotowaniu, co objawia się garbem żebrowym (lub wałem mięśniowym przy skrzywieniach w odcinku lędźwiowym). Korekcja czynna nie daje efektów, a bierna -niewielkie;
4. skolioza III stopnia - jest skrzywieniem o kącie przekraczającym 60 stopni z daleko posuniętymi zmianami strukturalnymi: sklinowaceniami i torsją kręgów, deformacjami żeber i miednicy. Skrzywienie nie koryguje się.
Przyczyny skoliozy:
1. Wrodzone:
- dodatkowe zrosty żeber, sklinowacenie kręgów, itp.
2. Rozwojowe:
- nierówności kończyn dolnych
- porażenie
- pourazowe-powypadkowe
3. Idiomatyczne (niewiadomego pochodzenia), występują najczęściej i stanowią 80 - 90% wszystkich skolioz.
Profilaktyka wad postawy:
1. Ograniczenie siedzącego trybu życia.
2. Zwiększenie aktywności ruchowej dziecka, ze szczególnym uwzględnieniem tych jej form, w których wzmacniane są mięśnie grzbietu i brzucha.
3. Odpowiedni dobór ćwiczeń, mających na celu kształtowanie prawidłowych krzywizn kręgosłupa, a nie ich niwelowanie.
4. Nauczenie, a następnie wyrobienie nawyku utrzymania prawidłowej postawy ciała we wszelkich czynnościach życia, a zwłaszcza tych, w których kręgosłup mógłby być przeciążony.
5. Przestrzeganie prawidłowej postawy ciała przy nauce i wypoczynku.
6. Opanowanie umiejętności związanych z dana formą aktywności ruchowej, wdrożenie się od dziecka w uprawiania danej dyscypliny sportu.
7