dnicy przez otwór kulszowy większy poniżej krawędzi m. gruszkowatego (foramen infrapirifornie), pień nerwu spoczywa na mięśniach bliźniaczych, mięśniu zasłaniającym wewnętrznym i mięśniu czworobocznym uda. W tym miejscu znajduje się mniej więcej pośrodku pomiędzy kretarzem a guzem kości kulszowej. Następnie wchodzi pomiędzy m. przywodziciel uda wielki a grupę zginaczy, rozpoczynających się na guzie kości kulszowej (m. dwugłowy uda, m. pólścięgnisty i m. półbloniasty) i w ten sposób przenika do dołu podkolanowego. Tutaj rozszczepia się na dwa zasadnicze pnie: nerw strzałkowy wspólny (n. peroneus communis) i nerw’ piszczelowy (n. tibialis), które ze swej strony dzielą się na szereg drobniejszych gałęzi.
Ten podział n. kulszowego może się odbywać o wiele wyżej (ryc. 99), a bywa nawet i tak, że nerw od razu wychodzi jako podzielony na nerw strzałkowy wspólny i n. piszczelowy; wtedy pierwszy zazwyczaj przebija m. gruszkowaty.
Oprócz tego wspomnieć należy, że n. kulszowy pobiera od t. pośladkowej dolnej swoją własną tętnicę (a. comitans n. ischiadici), która wraz z nim biegnie ku dołowa.
Liczne gałązki, jakie od n. kulszowego odchodzą, dadzą się ująć w następujące grupy:
a) gałęzie na udzie: mięśniowe i stawowe;
b) nerw strzałkowy wspólny (n. peronem communis)]
c) nerw piszczelowy (n. tibialis).
a. Gałęzie na udzie — mięśniowe i stawowe
I. Krótkie:
Do nich zaliczyć należy nerwy do mięśni miednicy, które często odchodzą bezpośrednio od splotu i były wymienione wyżej, a więc gałązki do:
a) mm. bliźniaczych;
(3) m. zasłaniającego zewnętrznego;
y) m. czworobocznego uda;
d) zakończenia tych nerwów dochodzące do stawu biodrowego.
II. Długie:
1. Pochodzące z pęczka późniejszego n. piszczelowego (n. tibialis, ryc. 99):
a) do m. pół błoniastego;
(3) do m. półścięgnistego;
y) do m. dwugłowego uda (częściowo, gdyż tylko do długiej głowy mięśnia);
ó) do m. przywodziciela uda wielkiego (częściowo obok n. zasłonowego).
2. Pochodzące z pęczka późniejszego n. strzałkowego wspólnego (n. peronem communis):
a) do m. dwugłowego uda (częściowo, gdyż tylko do krótkiej głowy), a jego gałązka końcowa —
(3) do stawu kolanowego (n. articularis genu).
151