0157

V = V/m (stosunek objętości cząsteczki do jej masy) wyraża objętość właściwą substancji makrocząsteczkowej w roztworze, a p gęstość rozpuszczalnika. Dla typowych białek wielkość V mieści się w granicach 0,73-0,75 I/kg.

Wzór 8.7 można wyprowadzić w następujący sposób. Na cząsteczkę o masie m działa siła odśrodkowa oraz siła wyporu określona prawem Archimedcsa. „Pozorna” masa cząsteczki wynosi

m' = m— Kp

gdzie V oznacza objętość molekuły, więc Kp jest masą rozpuszczalnika wypartego przez cząsteczkę. Tę masę pozorną można wyrazić przez

( V \

m’ = m I 1--p I = m (1— Kp)

Na cząsteczkę znajdującą się w odległości x od osi obrotu rotora działa siła odśrodkowa

K_od, = m(l — Kp) to²*

Gdy siła ta zrówna się z siłą oporu 8.3, czyli spełniony będzie warunek

i/i(l— Kp) w²* = /- 8.8

dl

makrocząsteczki będą scdymenlowały w kuwecie ultrawirówki ze stałą prędkością v = dxjći ku peryferiom rotora. Stąd masa cząsteczki

da:

“di'

m = -——

<o³jc(1— Kp)

Uwzględniając zależność 8.6 oraz M = mN_A, otrzymujemy wzór Svedberga 8.7.

Należy zwrócić uwagę, iż wzór ten jest słuszny nie tylko dla cząsteczek kulistych, lecz

s

dla każdego kształtu. Stosunek — występujący we wzorze Svedberga nie zawiera f

pozostaje więc stały, niezależnie od kształtu makrocząsteczki. Wyrażenie na współczynnik dyfuzji zostało wyprowadzone przy założeniu, iż roztwór substancji makrocząsteczkowej zachowuje się jak roztwór idealny; warunek ten nie zawsze bywa spełniony. Aby zbliżyć się do niego należy przeprowadzać pomiary dyfuzji i sedymentacji dla kilku stężeń badanej substancji, a wartości D oraz s ekstrapolować do zerowego stężenia (nieskończenie dużego rozcieńczenia) roztworu.

Jeżeli eksperyment ultrawirowania prowadzić dostatecznie długo, makrocząsteczki sedymentujące w kuwecie wytworzą gradient stężenia tak znaczny, że strumień dyfuzyjny zrówna się ze strumieniem sedymentacyjnym.

. , . „    dn    dc

Strumień dytuzyjny:- = —DS- =

dl    dt

_    .    du    d*    m(I— Vp) co² ■ x

Strumień sedymentacyjny:-- cS -—- = cS-*-

d/ dr    /

Z porównania:

164

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
0000064 (3) V = V/m (stosunek objętości cząsteczki do jej masy) wyraża objętość właściwą substancji
0000064 (3) V = V/m (stosunek objętości cząsteczki do jej masy) wyraża objętość właściwą substancji
WYZNACZANIE STOSUNKU e/m ŁADUNKU ELEKTRONU DO JEGO MASY METODA MAGNET RONU KOLEJNOŚĆ CZYNNOŚCI. 1.
L4jBOR4rOR2LM FIZYKI TEMAT: Wymóc zonie stosunku e/m ładunku elektronu do jego masy metodą
70509 Zdjęcia 0025 (5) 1 / • 1 / • r; wyjściowego ma stosunek wysokości wytłoczki do jej długości.
większa. Natlenianie zbiorników wodnych zależy od stosunku powierzchni zbiornika do całej masy wody,
Gęstość objętościowa gleby - to stosunek masy próbki glebowej G do jej całkowitej objętości V i wyra
P1080172 Porowatość Porowatość (n)-Jest to stosunek objętości porów Vp w danej próbce gruntu do jej
79242 Zdjęcie0138 (10) - najmniejsza objętość, o wymiarach nieskończenie małych w stosunku do c
Skanuj2 Diagnostyka laboratoryjna krwi ii- matokryt -I stosunek objętości krwinek do całkowitej ob
X3e50dd739p14 Do murów z cegły lub prefabrykatów należy używać zaprawę cementowo-glinianą o stosunku
P1080174 Stopień wilgotności Stopień wilgotności (Sr) -wyraża stosunek objętości wody V„ zawartej w
[V] [V] Vp n= -......*100% [%] V WSKAŹNIK POROWATOŚCI f e 1 - stosunek objętości porów [ Vp ] do

więcej podobnych podstron