■ oślepienia (mrużenia oczu na bodźce optyczne
■ tzw. gotowość do skoku.
Modyfikacja badania odruchów podana przez Vojtę polega na obserwacji odmiennego, typowego dla porażeń, układania się kończyn po nagłej zmianie pozycji ciała w przestrzeni. Schemat pełzania
W prawidłowym schemacie głowa zawsze obraca się na boki. Vojta używa określeń: strona twarzowa, strona potyliczna oraz kończyna twarzowa, kończyna potyliczna (górna lub dolna). Ćwiczenia pełzania są osiągane dzięki stymulacji przez ucisk określonych punktów na ciele dziecka ułożonego w pozycji wyjściowej do pełzania na-przemiennego. Punkty te są więc strefami wyzwalania odruchu pełzania (lub obracania ciała).
Ćwiczenia Vojty są dość brutalne. Stosowanie ucisków i oporów, pobudza-nie ruchu, a jednocześnie unieruchamianie dziecka wywołują chęć wyzwolenia się i ucieczki (przez pełzanie). Dlatego dzieci przy tych ćwiczeniach płaczą, krzyczą, niejednokrotnie oddają przy tak dużym wysiłku mocz i kał, pocą się nadmiernie.
Dzieci są ćwiczone bez ubrań na stole typu wysokiej leżanki lekarskiej (po każdym dziecku stół zmywa się środkiem dezynfekującym). Niemowlęta natychmiast po ćwiczeniu uspokajają
się. Ćwiczenia wykonuje się 4 razy dziennie i zajmują one jednorazowo 20--30 minut.
Matki są szkolone systemem ambulatoryjnym, aby kontynuować ćwiczenia w domu.
12