83
swą czynność, wydzielając z ciała ciecz kwaśną, która rozpuszcza wapień. Do tej czynności chemicznej przyłącza się czynność mechaniczna; sprawdzono bowiem, że ściany chodników nie są nagryzione, jak pod wpływem kwasu, lecz że w nich znajdują się zupełnie gładkie, sklepione miejsca, które leżą gęsto obok siebie. W każdem takiem miejscu znajduje się koniec iglicy krzemionkowej. Woda, przepływająca ciało wiertki, porusza iglicami, które końcami swymi trą o powierzchnię chodnika, nagryzionego poprzednio przez kwasy; miał wapniowy rozpuszczają kwasy, a woda, przepływająca przez ciało gąbki, zabiera go i w ten sposób dostaje się wapno w rozpuszczonej postaci, jak cukier w wodzie, na zewnątrz do wody morskiej. Wapno to dostaje się wraz z wodą do ciała różnych niższych zwierząt, które je znowu z krwi wydzielają, celem utworzenia skorup lub skieletów. Te rozpuszczają się znowu albo złożone na dnie morskiem, po wielu latach utworzą znowu skałę.