11097 lichtarski (60)

120 *- Potencja! i doałilnoid gospodarcza pradriąbiontwa

. się tylko w okresie ich wykorzystywania. W tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych , przez liczbę miesięcy w sezonie [11].

Wartość początkowa netto stanowi więc różnicę między wartością początkową brutto i wartością dotychczasowego umorzecua [10, s. 60-61]. Zarówno wartość początkową brutto, jak i netto można stosunkowo łatwo ustalić, jednakże w dłuższych odcinkach czasu mierniki te nie odzwierciedlają faktycznej wartości środków trwałych ze względu na zmiany cen wywołane inflacją. Wady wyceny środków trwałych według wartości początkowej eliminuje się stosując jako podstawę pomiaru wartość odtworzenia poszczególnych środków trwałych. Wartość odtworzeniowa brutto określonego środka trwałego odzwierciedlanego wartość Aktualną, gdyż wyraża nakłady, jakie należałoby ponieść na odtworzenie jego cech użytkowych w momencie wyceny według obowiązujących "wtedy cen i norm. Wartość odtworzeniowa netto środków trwałych różni się od wartości brutto tym, że uwzględnia zużycie środków trwałych wyrażone wartością przeszacowanego umorzenia. Istnieje wiele metod przeliczania wartości początkowej na wartość odtworzeniową; do najważniejszych należą: metodą bezpośrednia i metoda wskaźnikowa. Metody te różnią się dokładnością wyników, pracochłonnością i kosztami obliczeń. W metodzie bezpośredniej - wartość każdego obiektu jest ustalana na podstawie aktualnych cenników, a kiedy ich nie ma, wykorzystuje się ceny obiektów podobnych. Należy wówczas skorygować ceny o różnią poziomów parametrów technicznych, jakie występują między przyjętym wzorcem i wycenianym obiektem Przeprow adzenie wyceny wymaga wysokich kwalifikacji zespołu ustalającego wartość bieżącą środków trwałych. W jego skład muszą wchodzić specjaliści z różnych dziedzin: inżynierowie (mechanicy, budowlani, transportu samochodowego itp.) oraz ekonomiści. Metoda bezpośrednia jest więc bardzo pracochłonna i kosztowna. Metoda wskaźnikowa, będąca metodą szacunkową, polega na przemnożeniu: wartości księgowej poszczególnych środków trwałych i ich umurzenia (szczegółowa metoda wskaźnikowa) bądi ich zbiorą*, (uproszczona metoda wskaźnikowa) — przez odpowiednie indeksy ceo (podobnie aktualizuje się wartość umorzenia). Indeksy powinny uwzględniać zarówno rodzaj obiektu, jak i czas jego nabycia lub wytworzenia. Poprawność obliczeń przy zastosowaniu metody wskaźnikowej zależy w dużym stopniu od dokładności przyjętych indeksów. Jeżeli są one skonstruowane według jednolitej i poprawną metody, to rezultaty wyceny odzwierciedlają aktualną wartość środków trwałych w miarę rzetelnie [16,    13-14]. Metoda ta nie wymaga dużych zespołów

ludzkich, co obniża koszty jej stosowania. Od roku 1990 przedsiębiorstwa mają obowiązek aktualizowania wartości środków trwałych, przy czym dokonują ich w terminach wskazanych przez Ministra Finansów.

W procesie dokonywania wyceny wartości środków trwałych bardzo ważnym problemem jest ustalenie stopnia ich zużycia fizycznego i moralnego. Zużycie fizyczne wyraża utratę właściwości techniczno-produkcyjnych, jakie wykazywał

określony środek trwały w momencie oddania go do eksploatacji. Tempo narastania i rozmiary zużycia fizycznego, różne w poszczególnych etapach użytkowania środka trwałego, zależą od wielu czynników. Do najważniejszych z nich zalicza się: jakość.materiałów, z których zostały wykonane, sposób, warunki i mTerisywność icb wykorzystania oraz jakość i terminowość przeprowadzonych przeglądów, konserwacji i remontów Zużycie ekonomiczne („moralne”) środków trwałych ma najczęściej charakter niematerialny! polega na utracie ich wartości wymiennej Następuje ono przede wszystkim pod wpływem postępu technicznego [8, s. 225-226]. Wyróżnia się dwie zasadnicze grupy metod stosowane do oceny fizycznego zużycia środków trwałych. Należą do nich [6, s. 67]:

metody oparte na ocenie zużycia w zależności od skutków bezpośrednich (metody inżynieryjne),

/^metody pozwalające oceniać (szacować) zużycie na podstawie skutków pośrednich (metody ekonomiczne).

C Do podstawowych metod technicznych oceny stopnia zużycia należą: pomiary wielkości geometrycznych, ważenie, stosowanie izotopów promieniotwórczych do badania własności materiałów itp. Istota tych metod sprowadza się do badania środka trwałego przez ekspertów. Badania takie wymagają demontażu (szczególnie maszyn i urządzeń), są więc bardzo pracochłonne i kosztowne. Do metod inżynieryjnych można zaliczyć metodę pomiarów i tzw. metodę elementów konstrukcyjnych (inaczej ekspertyz). Metody te mogą mieć jednak zastosowanie jedynie^ wówczas, gdy istnieją normy (wzorce), do których można porównywać wyniki pomiarów. Zakres ich stosowania jest zatem niewielki. Obszerniej metody te omówiono w literaturze (m in. w [10, s. 74-79]). Jeżeli znany jest dotychczasowy i pozostały jeszcze lub całkowity orientacyjny okres eksploatacji danego obiektu, to stopień jego zużycia można ustalić wykorzystując tzw. metodę crąretfu^Stopicń zużycia wylicza się wówczas jako iloraz dotychczasowego i całkowitego okresu eksploatacji. Metoda ta nie jest jednak pozbawiona wad, gdyż przedstawia przebieg zużycia środka trwałego w całym okresie eksploatacji w sposób liniowy. Prawdopodobieństwo wydania trafnej ekspertyzy dotyczącej pozostałego jeszcze okresu użytkowania określonego środka trwałego jest różne w poszczególnych gałęziach przemysłu i zależy od liczby czynników wpływających na przebieg zużycia oraz od natężenia ich oddziaływania. Stopień zużycia środków trwałych można również określić wyliczając iloraz pracy dotychczas Wykonanej i pozostałej jeszcze do wykonania. Metoda ta może mieć dość szerokie zastosowanie do określenia stopnia zużycia środków transportowych.

% Znajomość związków między zużyciem fizycznym środków trwałych a niektórymi pośrednimi jego skutkami umożliwia oszacowanie stopnia ich zużycia. Skutkami tymi są: spadek wydajności maszyn i urządzeń, pogorszenie jakości wytwarzanych przy ich zastosowaniu produktów, wzrost jednostkowego zużycia torowców i materiałów, wzrost awaryjności maszyn i urządzeń oraz związany * tym wzrost nakładów na remonty.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
lichtarski (60) 120 *- Potencja! i doałilnoid gospodarcza pradriąbiontwa . się tylko w okresie ich w
lichtarski (60) 120 *- Potencja! i doałilnoid gospodarcza pradriąbiontwa . się tylko w okresie ich w
lichtarski (87) 174 4 Potencji! i dnałilnołi gospodarcza przedsiębiorstwa Jednocześnie nowe artykuły
lichtarski (54) 108 4. Potencjał i diufadnołć gospodarem prttdłiębiorUwł Należy podkreślić, iż optym
lichtarski (65) 130 4. Potencjał i dziaUlnołć gospodno* prrcdłiębionrtwŁ 130 4. Potencjał i dziaUlno
lichtarski (69) 138 4. Potencja! i dńałiłnoić gospodarcza prfcduętaiorłtw* 138 4. Potencja! i dńałił
lichtarski (66) 132 4 Potencjał t dnłUlnołź gospodarcza prtcd»ię>*o«twa 3)    post
lichtarski (78) 156 «. Potencji! I działalność gospodarcza prrgd»ębior»twłLiteratura [t] Arnu tron g
lichtarski (87) 174 4 Potencji! i dnałilnołi gospodarcza przedsiębiorstwa Jednocześnie nowe artykuły

więcej podobnych podstron