18165 skanuj0053

110 Resocjalizacja przestępców seksualnych

W tym miejscu należy także jeszcze raz mocno podkreślić, że przestępstwo seksualne jest bardzo specyficzną formą uzależnienia - o wiele trudniejszą w resocjalizacji niż podawany powyżej dla ilustracji alkoholizm czy narkomania (chociaż i one nie są bynajmniej łatwe pod tym względem). Można więc powiedzieć, że ta postać uzależnienia jest w ogóle najtrudniejsza do przemodelowywania!

4.2. Strategie i metody oddziaływań resocjalizacyjnych

Jak już wspomniałem, początkowo na sprawę resocjalizacji patrzono jak gdyby z dwóch perspektyw, czyli „z wewnątrz” i „z zewnątrz”. Psychoanaliza budziła nadzieję na uporanie się z różnego rodzaju siłami tkwiącymi w podświadomości, wpływającymi na kształt przejawianych przez danego człowieka preferencji seksualnych, natomiast behawioryzm stwarzał przesłanki do oddziaływania na zewnątrz, korygowania - metodą kija i marchewki - zachowań nieakceptowanych. W najogólniejszym przeto skrócie powiedzieć można, że psychoanaliza kładła nacisk na prze-modelowywanie wadliwego zachowania od wewnątrz, behawioryzm - od zewnątrz!

Ponad stuletnia historia obu tych szkół myślenia psychologicznego ukazuje, że do niedawna istniały dosyć nawet silnie zabarwione emocjonalnie spory pomiędzy zwolennikami tych dwóch sposobów tłumaczenia podstawowych zjawisk psychologicznych, jak i strategii dotyczących zmiany niepożądanych zachowań. Dzisiaj natomiast sprawa wygląda zupełnie inaczej, istota bowiem nowoczesnych programów resocjalizacyjnych polega na umiejętności łączenia w celu wzajemnego uzupełniania się obu tych tradycyjnie odmiennych rodzajów myślenia psychologicznego. Tylko bowiem tym sposobem oddziaływać można zarówno na zmiany w tak subtelnej sferze przeżyć, jak fantazje, które w przypadku przestępców seksualnych prowadzą na bezdroża, a także podejmować próby zmiany uwarunkowań, jakie doprowadziły do nieprawidłowych i prawnie zakazanych form seksualnego zachowania.

Dzisiaj wartość poszczególnego programu resocjalizacyjnego jest tym wyższa, im więcej elementów obu tych strategii, obliczonych na wywołanie pożądanych zmian w zachowaniu osób poddawanych oddziaływaniom psychokorekcyjnym, zostanie w nich zawarte i im bardziej subtelne kompozycje tych strategii zostanie uwzględnionych po to, aby możliwie najprecyzyjniej dostosować te oddziaływania zarówno do rodzaju przestępczego zachowania, jak i typu osobowości popełniających te przestępstwa.

Znamienne, że dzisiaj obie te - pierwotnie całkowicie odmienne

-    drogi dochodzenia do sprężyn ludzkich postaw i przyzwyczajeń przeszły tak znaczną przemianę, że w zalecanej praktyce resocjalizacyjnej oraz w próbach interpretacji mechanizmów tych oddziaływań, trudno się dopatrzyć tak wyraźnej dawniej odmienności czy, jak kto woli, „czystości doktrynalnej”! Wynika to z prostego faktu, że obie te pierwotnie odmienne, a nawet konkurencyjne sposoby interpretacji zjawisk psychicznych wzajemnie się inspirowały, co doprowadziło do zbliżenia obu stanowisk.

Niemniej jednak oddzielne omówienie obu wspomnianych powyżej źródeł intelektualnych współczesnych postaci oddziaływań psychokorek-cyjnych ułatwi głębsze zrozumienie istoty i funkcji wpływów w różnych zakresach zmian w strukturze psychicznej, jakie mają spowodować. Wspomnę tylko o najistotniejszych sprawach i postaram się wskazać te aspekty poglądów psychoanalitycznych i behawiorystycznych, które dotyczą postępowania z dewiantami i przestępcami seksualnymi.

4.2.1. Próby przemodelowania wewnętrznej struktury motywacyjnej - podejście psychodynamiczne

Stosując „podejście psychodynamiczne”, staramy się możliwie najpełniej dotrzeć do wszystkich, najczęściej nieuświadamianych, zrodzonych z traumatycznych przeżyć, przyczyn wypaczenia zachowań. Dlatego też najważniejszym, a zarazem najtrudniejszym do osiągnięcia u poddawanego oddziaływaniom psychokorekcyjnym osobnika stanem psychicznym jest jego „otwarcie się” (disclosure). Chodzi o sięgające głęboko ukrytych uwarunkowań postępowania człowieka dotarcie do tych struktur, które stanowią najbardziej ranliwe stany ludzkiej psychiki, powodujące - jako reakcje obronne - mniejsze lub większe wypaczenia zachowań.

Zwykle wyróżnia się trzy poziomy takiego otwarcia się. Pierwszy

-    najłatwiejszy do uzyskania - dotyczy informacji rzeczowej, czyli zjawisk dziejących się niejako poza osobą i niewywołujących jej żywszych reakcji emocjonalnych, np. „dziś rano, kiedy szedłem do pracy, był przymrozek”. Drugi poziom dotyczy reakcji osobistej o wyraźnym zabarwieniu emocjonalnym na zaobserwowane zjawiska, np. „ponieważ nie byłem ciepło ubrany, zmarzłem tego poranka”. Poziom trzeci to sfera odczuć

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
skanuj0058 120 Resocjalizacja przestępców seksualnych działa «przestań», nie kontynuowałbym molestow
skanuj0059 122 Resocjalizacja przestępców seksualnych 4.2.3.2. Korygowanie wadliwych reakcji oraz na
skanuj0060 124 Resocjalizacja przestępców seksualnych erotycznych oraz (2) poznanie specyficznego cy
skanuj0061 126 Resocjalizacja przestępców seksualnycłfl nie jest dobrze, kiedy uczestnicy spotkań gr
skanuj0062 128 Resocjalizacja przestępców seksualnych Pomiar: każde stwierdzenie oceniane jest wedłu

więcej podobnych podstron