w?

: C

_

Zasada przygotowania wzorców w metodzie dodatków wz

Z próbki pobiera się kilka jednakowych porcji,

Do jednej porcji próbki nie dodaje wzorca analitu,

Do pozostałych, jednakowych porcji próbki, dodaje się ściśle określone porcje wzorca analitu, tak aby jego stężenie wzrastało {na ogół o stały przyrost Ax). Przyrosty stężeń Ax powinny być rzędu spodziewanych stężeń analitu w próbce tak, aby sygnał wzrastał o podobną wartość,

Porcję bez dodatku, oraz porcje z dodatkami wzorca rozcieńcza się do stałej objętości w celu zapewnienia jednakowego rozcieńczenia pierwotnej matrycy próbki.

tanisław Walas    Zakład Chemii Analitycznej UJ    13

Kalibracja z wykorzystaniem przygotowanych wzorców

W poszczególnych porcjach próbki bez dodatku i z dodatkami mierzy się charakterystyczny dla danej metody sygnał,

dla trzymanych wyników i zastosowanych dodatków wyznacza się prostą regresji,

przez ekstrapolację prostej regresji do przecięcia z osią stężeń, wyznacza się stężenie w próbce bez dodatku.

■ Dr Stanisław Walas

Zakład Chemii Analitycznej UJ

Dr Stanisław Walas

-.

Kalibracja

metodą wzorca wewnętrznego

Metoda wzorca wewnętrznego chociaż zaliczana jest do metod kalibracyjnych rzadko występuje samodzielnie w procesie wyznaczania stężenia. Najczęściej stosowana jest łącznie z metodą serii wzorców.

Istotą metody jest to, że w oznaczeń, w których zmienność niektórych parametrów, pozostających poza kontrolą uniemożliwia uzyskiwanie powtarzalnych wyników i precyzyjnego wyznaczenia stężenia analitu, można część wariancji powtarzalności wyeliminować analizując równolegle z sygnałem analitu, sygnał od innego składnika próbki o stałym stężeniu •►wzorca wewnętrznego.

Zakład Chemii Analitycznej UJ

Zasada kalibracji

metodą wzorca wewnętrzi

Równolegle z pomiarem sygnału analitu w próbkach i we wzorcach mierzy się sygnał dodatkowej substancji o stałym stężeniu

Najczęściej substancję tą dodaje się do próbek i do wzorców (wzorzec wewnętrzny) w stałej ilości.

Po zmierzeniu sygnałów oblicza się ich stosunki lub różnice i te wielkości traktuje jak nowe sygnały w kalibracji metodą serii wzorców i w oznaczaniu.

W niektórych metodach względne sygnały stosuje się jedynie do poprawy precyzji wyznaczenia określonego parametru - np. czasu retencji.

Dr Stanisław Walas

Zakład Chemii Analitycznej UJ

Możliwości i ograniczenia metody wzorca wewnętrznego

** • >x*

wzorcem wewnętrznym może być również substancja występująca już w próbce w stałym stężeniu (w niektórych zastosowaniach), substancja ta musi reagować analogicznie jak analit i dawać sygnał charakterystyczny dla danej metody, sygnał wzorca wewnętrznego powinien mieć wartość zbliżoną do sygnału analitu.

Metoda wzorca wewnętrznego stosowana jest w takich metodach jak: chromatografia gazowa, fluorescencyjna spektrometria rentgenowska, czy spektralna analiza emisyjna.

o,

Stanisław Walas

Zakład Chemii Analitycznej UJ