302 tif

8. OBLICZENIA TECHNICZNO-EKONOMICZNE STACJI

K=K, = K„ + K„ (8.11)

w której: K_es — koszty eksploatacyjne stale odniesione do jednego roku, takie jak koszty remontów kapitalnych i bieżących, koszty osobowe i administracji (fundusz plac); koszty te praktycznie nie zależą od obciążenia; K_ex — koszty eksploatacyjne zmienne, zależne od obciążenia stacji; są to głównie koszty strat mocy i energii elektrycznej odniesione do jednego roku.

Koszty stałe, związane z nakładami inwestycyjnymi, odniesione do jednego roku oblicza się ze wzoru

Kj = I_u(r_ś + s) (8.12)

Prowadzona analiza ma służyć porównaniu wariantów dających ten sam efekt użytkowy. Dla stacji, jako obiektów nieprodukcyjnych, przyjmuje się W = 1. Przy rozpatrywaniu stacji łącznie z urządzeniami technologicznymi, efekt użytkowy może być różny.

Uwzględniając przyjęte założenia, formuła uproszczona wskaźnika efektywności ma postać

E = Kj + K_es + K_ez (8.13)

W formule tej nie przewiduje się uzupełnienia zależności innymi kosztami, jak np. kosztami zawodności. Obliczenia wskaźnika efektywności, sprowadzone do wyznaczenia Kj, K_es i K_ez, można przeprowadzić metodami uproszczonymi wg [30, 42]

Kj = z [I_u{r_d + s_u) + I_k(r_A + j_ł) + !_b{r_d + sj] (8.14)

K_e5 = I_te„ + I_ke_k + I_be_b (8.15)

K„= &P(k„ + Tk_A) (8.16)

w których: r_d — stopa dyskontowa; z -- współczynnik zamrożenia (dla czasu budowy nie przekraczającego jednego roku można go przyjąć równy 1); / — nakłady inwestycyjne; 5 — stawka amortyzacyjna; e — współczynnik kosztów eksploatacyjnych; AP — maksymalne straty mocy; k_p — koszt jednostkowy strat mocy; k_A — koszt jednostkowy strat energii; t — czas występowania strat maksymalnych w roku.

We wzorach (8.14) i (8.15) indeks u oznacza urządzenia stacyjne (transformatory, rozdzielnie), k — linie kablowe, b — budynki.

Wskaźniki charakteryzujące koszty obiektów sieciowych oraz współ-

302